รายงานผลการปฏิบัติงานโครงการปล่อยพันธุ์สัตว์น้ำ/ปลูกป่าชายเลน และทัศนศึกษา จ.ตรัง

[ดอกปีบ]

กลับมาอีกครั้งกับทริปปลายปีของพวกเรา สมาชิกชาว sos ..

ปีนี้พวกเราได้ตกลงกันครับว่า เราจะไปทำงานกันที่จังหวัดตรัง ..
จังหวัดที่เป็นเหมือนทางผ่านในการเดินทางไปเยี่ยมเยือนอันดามัน
จังหวัดที่เราตั้งใจจะไปปล่อยสัตว์น้ำให้แพร่พันธุ์ ไปปลูกป่าโกงกางให้เติบโต
และที่สำคัญที่สุด เราตั้งใจจะไปทำความดีถวายในหลวงของเราตามวัตถุประสงค์ของโครงการที่ได้ตั้งไว้กัน

[ดอกปีบ]

นอกจากพี่สองสายที่ต้องเดินทางล่วงหน้าไปตระเตรียมงานก่อนนั้น ..

สมาชิกส่วนใหญ่เดินทางกันด้วยรถไฟ ซึ่งได้บรรยากาศต่างไปจากการเดินทางที่เราเคยชินกัน ไม่ว่าจะเป็นทางรถยนต์หรือทางเครื่องบิน
การเดินทางแบบถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่่าง .. ทำให้พวกเราได้ใช้เวลาผูกสัมพันธ์แลกเปลี่ยนมิตรภาพกันแบบที่การเดินทางแบบอื่นไม่มี

ขอบคุณพี่ติ๋ว ตุ๊กแกผา ที่ช่วยพวกเราดูแลเรื่องรถไฟมา ณ ที่นี้ด้วยครับ

[ดอกปีบ]

บรรยากาศในรถไฟที่จงใจให้เราได้อยู่ใกล้กัน ทำให้พวกเราได้ย้อนคิดว่า ..
ถึงแม้ว่าเราจะมาจากต่างสถานที่ ต่างสถานี ต่างครอบครัว แต่เรากำลังมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายเดียวกัน ด้วยความตั้งใจที่ดีร่วมกัน

แล้วคืนแรกของการเดินทางก็ผ่านไปในบรรยากาศตู้เย็นและเสียงม้าเหล็กขับกล่อมเป็นระยะๆ ..

ผมเชื่อว่าทุกคนฝันดี

[ดอกปีบ]

พอลืมตาตื่นขึ้น .. ตู้เย็นเคลื่อนที่ก็พาเรามาถึงจังหวัดตรังในไม่ช้า




เหมือนพี่สายชลจะรู้ .. ถ้าหนาว ก็ต้องเติมความอบอุ่นด้วยอ้อมกอดต้อนรับที่พวกเราคุ้นเคยกันหน่อย

[ดอกปีบ]

เพราะว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง สำหรับนักรบอนุรักษ์ทะเลก็คงเหมือนกัน ..
พี่สองสายพานักรบหิวโซทั้งหลายไปเติมพลังงานกับอาหารสุดอร่อยที่ร้านเลตรัง 2


(ขออนุญาตยังไม่นำรูปอาหารมาให้ชมตอนนี้ เพราะสมาชิกอาจสติแตกเพราะความหิวได้)

ขอบคุณพี่กำนันและพี่จิ๋ม คุณพ่อและคุณแม่ของน้องพลอย ploybabe มา ณ ที่นี้ด้วยครับ อาหารอร่อยและบรรยากาศที่ร้านประทับใจจริงๆครับ

[ดอกปีบ]

หลังจากอิ่มท้อง วันแรกเราก็เริ่มทัศนศึกษาสถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดตรังกันเลย ..

ถ้าแปลกันตรงตัว ทัศนศึกษา ก็คือการไปเห็นเพื่อให้เกิดความรู้ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ การเที่ยวไปด้วยคิดไปด้วย

สถานที่แรกที่พี่สองสายพาพวกเราไปเยี่ยมชม ก็คือ ถ้ำเลเขากอบ สถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังของจังหวัด ..

[ดอกปีบ]

ถ้ำเลเขากอบ เป็นถ้ำในภูเขาหินปูน ต้องนั่งเรือเข้าไปโดยมีทางน้ำไหลเชื่อมห้องต่างๆตามเส้นทางในถ้ำ ..

ผู้ชายพายเรือ ซึ่งเป็นเหมือนมัคคุเทศก์และฝีพายในคนเดียวกัน เล่าประวัติถ้ำให้ฟังว่า ถ้ำนี้ถูกค้นพบโดยชาวบ้านที่เข้ามาหาปลา ซึ่งภายหลังก็ได้พัฒนาเป็นแหล่งท้องเที่ยว และชาวบ้านก็ได้ช่วยกันดูแลรักษาร่วมกันเป็นอย่างดี

[ดอกปีบ]

ชาวบ้านดูแลกันดีขนาดไหน ก็ต้องวัดจากเสียงเตือนที่ได้ยินเป็นระยะๆ อย่าแตะหินงอกหินย้อยนะครับพี่น้อง ..

หินงอกหินย้อยในถ้ำสวยงาม ดูไปก็ย้อนคิดไปได้ว่า ทุกอย่างที่ธรรมชาิติสร้างขึ้นนั้น บริสุทธิ์และสวยงามจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นภูเขา ถ้ำ หรือทะเล แต่เราจะรักษาความสวยงามเหล่านี้ได้นานแค่ไหน คงเป็นคำถามที่พวกเราต้องตอบเอง ..

ก่อนออกจากถ้ำ เป็นช่องทางที่แคบมาก นักท่องเที่ยวต้องนอนราบไปกับท้องเรือ พี่ผู้ชายพายเรือบอกว่า นี่พวกเราโชคดีมากๆ ถ้ำส่วนที่เรียกว่าท้องมังกรนี่ไม่ใช่ว่าทุึกคนมาเที่ยวแล้วจะได้เข้ามานะ ได้เข้ามาลอดท้องมังกร ออกไปแล้วจะโชคดีมากๆ

ผมย้อนคิดต่อไปว่า ทั้งๆที่อยู่ในถ้ำแห่งเดียวกัน อะไรที่มันไม่ใช่ธรรมดาๆ พิเศษๆแบบนี้จะทำให้ของสิ่งนั้นหรือสถานที่นั้นมีคุณค่าขึ้นมาโดยทันที
อยากให้ทะเลไทย และธรรมชาติบ้านเรา เป็นความพิเศษในหัวใจของนักท่องเที่ยวและคนที่ได้ประโยชน์จากธรรมชาติเหล่านี้บ้่างจัง

[ดอกปีบ]

ได้เที่ยวชมถ้ำกันแล้ว ก่อนที่พี่สองสายจะพาเราไปทัศนศึกษากันต่อ พวกเราแวะกันที่ร้านขายของที่ระลึก และคุณลุงเจ้าของร้านก็สาธิตการแกะสลักไม้เทพธาโร ซึ่งเป็นไม้เนื้อหอม กันกลิ่นอับต่างๆ อันเป็นภูิมิปัญญาชาวบ้าน สาธิตให้พวกเราชมกัน ..

คุณลุงบอกว่า ไม่ได้ไปตัดต้นไม้เหล่านี้มา แต่จะเลือกคัดจากต้นที่ตายแล้่วมาทำเป็นของที่ระลึกจำหน่ายแก่นักท่องเที่ยวด้วยครับ

[ดอกปีบ]

พอได้อุดหนุนของที่ระลึกกันพอหอมปากหอมคอแล้ว เราเดินทางต่อไปยังถ้ำเขาปินะ ซึ่ีงเป็นถ้ำแหล่งท่องเที่ยวสำคัญอีกแห่งหนึ่งของจังหวัด

ถ้ำแห่งนี้ เดิมเคยพบหม้อ 3 ขาและโครงกระดูกมนุษย์โบราณในถ้ำด้วย ถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจทีเดียว ปากถ้ำด้านบน เราพบซากเปลือกหอยติดอยู่ตามหน้าผาหินด้วย ..