รวบรวม...ความในใจของพวกเราสู่ลุงไมโล15 ด้วยความเคารพ

[Super_Srinuanray]

ด้วยเความเคารพ และระลึกถึงลุงของเรา จึงขออนุญาติรวบรวมความในใจ
จากพวกเรามาให้ลุงไมโล ณ ที่นี่ค่ะ

[Super_Srinuanray]

ความในใจถึงพี่พจน์ Milo15......


เราสองคน เริ่มรู้จักกับพี่พจน์ในช่วงปลายปี 2551 เมื่อ www.saveoursea.net (SOS) จัดกิจกรรมพาสมาชิกไปปล่อยพันธุ์ปลาและม้าน้ำ รวมทั้งปลูกป่าชายเลนที่จังหวัดกระบี่ เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลเนื่องในวันเฉลิมพระชนม์พรรษ าของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ความทรงจำและความประทับใจในตัวพี่เริ่มจากจุดนี้

ก่อนไปทำกิจกรรมข้างต้นสัก 2 – 3 เดือน เราได้รับโทรศัพท์จากสมาชิกใหม่คนหนึ่ง ที่ใช้ชื่อว่า “Milo15” โทร.มาสอบถามรายละเอียดเกี่ยวกับคุณสมบัติของคนที่จะ เข้าร่วมกิจกรรม น่าจะเป็นเพราะคงไม่แน่ใจว่าคุณสมบัติและอายุจะทำให้ เรายอมรับหรือเปล่า เพราะเราไปดำน้ำทำงานกันไม่ใช่ไปดำน้ำเที่ยวเล่น

คุยกันเสียยืดยาว สรุปว่า คุณสมบัติผ่าน เนื่องจากไม่มีข้อจำกัดเรื่องอายุ และ“Milo15” หรือพี่พจน์เองก็ยืนยันว่าตัวเองแข็งแรง ถีบจักรยานวันละ 10 กิโลสบายๆ

หลังจากนั้น....เราได้รับโทรศัพท์จากพี่อีกหลายครั้ง ซึ่งเป็นเรื่องของการส่งใบสมัครทางอีเมล์ และด้วยความน่ารัก ใสซื่อ และเป็นกันเองของพี่ทำให้เราอดยิ้มไม่ได้ เมื่อพี่บอกว่า “ผมใช้คอมพิวเตอร์ไม่ค่อยเก่ง แนบไฟล์ไปกับอีเมล์ไม่เป็น” และก็จริง พี่ส่งกี่ครั้งๆไฟล์ใบสมัครที่อยากแนบก็ไม่ยอมมาด้วย ผลสุดท้ายพี่ต้องยอมแพ้ ใช้วิธีส่งแฟ็กซ์มาแทน

จำได้ว่า พี่ถูกใจ มีความสุขและสนุกสนานมากกับการได้ไปดำน้ำทำงานกับเรา พี่บอกเราว่า ดำน้ำมาพักหนึ่งแล้ว แต่ได้ดำน้ำและทำประโยชน์ให้ทะเลไทยครั้งนี้เป็นครั้ งแรก และจะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายอย่างแน่นอน ซึ่งหลังจากนั้น พวกเราได้เห็นชื่อของพี่ หรือ Milo15 ปรากฏในรายชื่อของสมาชิกอาสาสมัครของ SOS แทบทุกกิจกรรมที่ SOS ได้จัดให้มีขึ้นในโอกาสต่อๆมา

พี่พจน์ทราบหรือไม่ว่า พี่ได้ทำให้สถิติบางอย่างของ SOS เปลี่ยนไป ซึ่งแต่เดิม น้อยจะเป็นผู้ที่มีวัยวุฒิสูงสุด และมีความซน หรือที่พวกเราเรียกว่า “ไฮเปอร์” มากที่สุดในเหล่าสมาชิกนั้น มีอันต้องตกอันดับไปทันที เมื่อพี่เข้ามาเป็นสมาชิกและเข้าร่วมกิจกรรมกับ SOS ทั้งนี้ เนื่องจากพี่มีอายุสูงกว่าน้อยหลายปี และมีความซน หรือ ไฮเปอร์ มากกว่าน้อยหลายเท่าตัวนัก พี่ไม่เคยอยู่นิ่ง มักจะหาอะไรทำอยู่เสมอเมื่ออยู่ว่างๆบนเรือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาอยู่ใต้น้ำ พี่ได้ทำให้หนุ่มๆสาวๆต้องชิดซ้าย เมื่อมีงานหนักตรงไหน พี่จะเข้าไปช่วยทันที ทำนองที่ว่า “น้องไม่ต้อง..พี่เอง” และเป็นแบบนี้ทุกครั้ง จนทำให้พวกเราได้ตระหนักว่า ลุง Milo ของเรา มีสุขภาพที่แข็งแรงเกินอายุมากทีเดียว

เมื่ออยู่บนเรือ พี่ไม่เคยถือตัว พูดคุยเป็นกันเองกับทุกคน ไม่ว่าจะเป็นน้องๆวัยไหน คนขับเรือ แม่ครัว ลงไปจนถึงเด็กเรือ และเรื่องที่คุยแต่ละเรื่องล้วนออกมาจากประสบการณ์กา รทำงานและประสบการณ์ชีวิต ที่ทำให้ทุกคนที่คุยด้วยต้องทึ่งและมักได้แง่คิดดีๆต ิดตัวกลับไปบ้านด้วยเสมอ โดยเฉพาะทริปสุดท้าย ที่ SOS ไปปล่อยปลากับม้าน้ำทางอันดามันใต้ กัปตันชัยของเรือโชคศุลีน่าจะเป็นคนที่รักพี่มากที่ส ุด เพราะพี่ไปแย่งกัปตันขับเรือ ทำให้กัปตันได้มีเวลาพักผ่อนเพิ่มขึ้น แถมพี่ยังมายุให้ SOS ซื้อเรือ เพื่อจะได้นำไปใช้ทำงานไม่ต้องเช่าคนอื่น แล้วพี่จะมาเป็นกัปตันเรือให้ “เรือ SOS” สัก 10 ปี

อีกเรื่องที่อยากเรียนให้พี่ทราบคือ เรื่องขับรถเที่ยวป่าของเรา กับทริปแรกที่ไปไกรเกรียง เราลงทุนเปลี่ยนช่วงล่างและเปลี่ยนยางให้กับซูซูกิ สปอร์ตตี้ของเราหมดไปพอสมควร แต่ก็ได้ตื่นเต้นสนุกสนานกับการขับรถผ่านทางวิบากภาย ใต้การแนะนำสั่งสอนของพี่เป็นอย่างดี หลังจากนั้น พี่ได้วางแผนที่จะพาเราไปลุยอีกหลายต่อหลายแห่ง เพื่อให้เราได้คุ้มกับการลงทุนไปกับการทำรถ ...... อยากให้พี่รับทราบว่าเรายังรอพี่อยู่จนทุกวันนี้

ความรัก และความประทับใจในตัวพี่เป็นที่สุดนั้น คงต้องยกให้ความเป็นห่วงคนอื่นๆมากกว่าตัวเองของพี่ พี่เป็นห่วงเรา เป็นห่วงน้องๆหลายๆคน ฝากคนโน้นให้ดูแลคนนี้ บอกคนนี้ให้ช่วยดูแลคนโน้น เป็นอย่างนี้เสมอ โดยเฉพาะกับเรา ได้รับทราบจากน้องๆว่าพี่ได้โทร.ไปฝากน้องๆให้ช่วยกั นดูแลเรา 2 คน เพราะเห็นว่า เวลาทำกิจกรรมเราเหน็ดเหนื่อยแทบทุกครั้งจนพี่สังเกต ได้ และพี่ยังเป็นห่วงที่ได้พบเราเมื่อใด เราก็ดูจะอ้วนท้วนสมบูรณ์กันขึ้นทุกที พี่เคยย้ำให้เราออกกำลังกายอย่างอื่นนอกเหนือจากการด ำน้ำเสียบ้าง อย่างเช่นการถีบจักรยาน พี่แนะนำให้เราถีบจักรยานอยู่กับที่ไปดูทีวีไปจะได้ไ ม่เบื่อ ทำให้ได้วันละ 10 กิโล ร่างกายของเราจะได้แข็งแรง และไม่อ้วน ..... เราทำได้กันเต็มที่ก็แค่ 2 กิโลก็หมอบกันแล้ว

มันดูเหมือนตลก แต่เรื่องมันไม่น่าตลกเลย ..... เราเริ่มรู้จักกันจากเรื่องการส่งใบสมัคร และเหมือนกับเราล่ำลากันด้วยเรื่องใบสมัครอีกเหมือนก ัน พี่ได้โทร.มาหาเรา ในช่วงสายๆวันเสาร์ที่ 1 พฤษภาคม เหตุผลเหมือนเดิมคือ ให้เราเปิดอีเมล์ดูว่า ใบสมัครของทริปทำกิจกรรมที่เกาะเต่ามาถึงเราหรือไม่ ทำให้เราขำในความน่ารักของพี่อยู่ในใจ แถมพี่ยังบอกต่ออีกว่า พรุ่งนี้เช้า พี่จะไปซ่อมหลังคาบ้านที่พะเยาเพราะถูกลูกเห็บเสียหา ย ...... ไม่ได้นึกเลยว่า นั่นเป็นการคุยกันครั้งสุดท้ายของเรา วันถัดมา พี่ก็จากพวกเราไปโดยไม่มีวันหวนกลับ

ไม่ทราบว่าพี่จะได้ยินหรือไม่ แต่เราต้องบอกให้พี่ได้ทราบว่า เรารัก เคารพ และนับถือพี่ดุจพี่ชายแท้ๆของเรา .... รอยยิ้มทั้งปากและตา และเสียงหัวเราะที่มีให้เห็นและได้ยินตลอดเวลาที่อยู ่ด้วยกัน ความเป็นกันเอง ไม่ถือตัว ความเสียสละ ความมีน้ำใจ ความห่วงหาอาทรคนอื่น ฯลฯ อีกมากมายที่ประกอบกันเป็นตัวตนของพี่นั้น ทำให้เราเชื่อว่า ในโลกนี้ พี่ไม่น่าจะมีศัตรูแม้แต่คนเดียว จะต้องมีแต่คนรัก เคารพ นับถือพี่อย่างหมดใจเหมือนพวกเราอีกมากมายหลายคน การจากไปของพี่ ทำให้เรา 2 คนรวมทั้งน้องๆหลานๆของพี่ที่ทราบข่าวจากเว็บบอร์ดขอ ง www.saveoursea.net ต้องโศกเศร้าเสียใจ หลั่งน้ำตาด้วยความอาลัยพี่กันทุกคน

จากความเป็นห่วงของพี่ที่มีต่อเรา 2 คน เราขอสัญญาว่า เราจะดูแลสุขภาพตัวเอง ออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานให้ได้วันละ 10 กิโล และถ้าเป็นไปได้ อยากขอให้พี่เป็นกำลังใจให้เราได้ช่วยกันดูแลปกป้องท ะเลที่พี่รักต่อไปอีกนานๆ

ขอให้พี่หลับให้สบาย อย่าห่วง อย่ากังวล และขอให้พี่มั่นใจว่า พี่จะอยู่ในใจของเราตลอดไป......


ด้วยรักและอาลัย


จาก ....... สมยศ – แน่งน้อย ยศสุนทร (จ๋อม – น้อย / สายน้ำ – สายชล)
__________________

[Super_Srinuanray]

ลุงสัญญากะนู๋ว่า ตัดอวนคราวหน้าลุงจะถือถุงก๊อปแก๊ปให้นู๋...
ลุงบอกว่าหากมีโอกาสเราคงได้ไปเที่ยวป่ากางเต็นท์ด้ว ยกันเน๊อะ...
เดี๋ยวว่างๆ เราไปดำเขื่อนกันไหม...
ลุงบอกว่าคงต้องเริ่มจดจำพวกปลาและสัตว์ใต้น้ำให้มาก กว่านี้หน่อยละ ฯลฯ
ถึงวันนี้ลุงคงไม่ว่างไปกะนู๋แล้วสิ...

แต่ไม่เป็นไร หากนู๋มีโอกาสได้ไปทำสิ่งต่างๆ ที่เคยคุยกะลุงไว้
นู๋สัญญาว่าจะไม่ลืมที่จะชวนลุงไปด้วยแน่นอน ไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นลุงจะว่างหรือสะดวกไปด้วยหรือป่า ว...

นู๋นะมีเบอร์ลุงอยู่...แล้วเราค่อยไปด้วยกันอีกนะคะล ุงไมโล
คิดถึงลุงคะ...

[Super_Srinuanray]

สวัสดีคร้าบคุณหมอ...
รู้จักคุณหมอก่อนเจอตัวก็จากเรื่องเล่าถึงลูกชายจากป ากลุงไมโล
ลุงเล่าว่า.....ลูกชายลุงนะmun(ขอทับศัพท์คร้าบพิมพ์ ภาษาไทยกลัวไม่สุภาพ)อย่างนั้นนะ..อย่างนี้นะ..
เบิ๊ดก็..ห๊าาาา...จริงเหรอลุง...ไม่จริงอ่ะ...โอ๊ยย ยลุงเม้าท์อ่ะ...ฮั่นแน่ลุงเม้าท์ลูกซะงั้น
แล้วก็หัวเราะกัน..เฮฮา ทริปอันดามันใต้เป็นทริปที่เบิ๊ดได้คุยกับลุงเยอะมาก
ส่วนลูกสาวลุงนะ ... โอ๊ยยยยยยยยดุน่าดู...แล้วลุงก็หัวเราะเสียงดัง

เบิ๊ดก็ฟังไป...ฮู๊ว...ห๊า...
..
แต่สังเกตุได้อย่างชัดเจนว่า..ทุกครั้งที่ลุงเล่าเรื ่องลูก...ตาลุงปี๊งปั๊งมีความสุขมาก
พลอยทำให้คนที่นั่งฟังมีความสุขไปด้วยทุกครั้ง
...
ลุงเป็นนักเรียนได้ตลอดเวลา บางครั้งเห็นลุงหายแว๊บลงไปในห้องเครื่องใต้ท้องเรือ
ซึ่งเหม็นกลิ่นน้ำมันเอาเรื่องอยู่...เบิ๊ดถามลุงว่า ลุงลงไปทำไรคร้าบ...ลุงตอบว่า...
ลุงลงไปดูเค้าซ่อมเครื่องเรือเผื่อวันหน้าจะได้ช่วยเ ค้าได้บ้าง
ทริปล่าสุด...ลุงหายไปในห้องกัปตันเรือ..ไม่ต้องทายก ็รู้กันว่า...เรือที่วิ่งอย่างนุ่มนวลเป็นฝีมือลุงนี ่เอง..
พอใกล้เวลาบรี๊ฟ..ก็ได้ยินเสียงหัวเราะลุงดังมาก่อนต ัว
และบอกว่า
ขับเรือยากกว่าเครื่องบินอีก...((แต่ลุงคะ...ลุงขับไ ด้นุ่มนวลมากค่ะ))
...
ลุงเป็นครูสอนการใช้ชีวิต...คืนนึงบนเรือเรานั่งดูหน ังกันแล้วลุงก็ถามว่า
ลุง......เบิ๊ดแต่งงานมานานรึยังลูก
เบิ๊ด....อู๊ยยยยยยนานมากแล้วค่ะลุง
ลุง......คนเราใช้ชีวิตคู่ต้องดูแลกันนะลูก
เบิ๊ด....คร้าบลุง...ลุงไม่รู้รัยเบิ๊ดนะดูแลพี่ต้นแ บบยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม
(((ฮาาาาาาาากันไปลุงกับหลาน)))
ลุง......ต้องช่วยกันแบ่งเบาภาระหน้าที่นะลูก อย่างลุงเนี่ยอะไรที่ลุงช่วยป้าเค้าได้
ลุงก็ช่วยนะ ซ่อมบ้าน ดูแลข้าวของเครื่องใช้ เราต้องช่วยเค้านะลูก
เบิ๊ด....ห๊าาาาาลุง..เบิ๊ดต้องซ่อมบ้านเป็นด้วยเหรอ คร๊าาาบ
(((ฮาาาาาาาาากันอีกรอบ)))
...
ต่อไปเบิ๊ดก็ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะดังดังของลุงแล้ว
ไม่ได้ยินเสียงลุงคุย((เม้าท์))ถึงลูกให้ฟังแล้ว
ไม่ได้น่ังเรือที่ลุงขับแล้ว
ไม่มีลุงไมโลที่จับต้องได้อีกแล้ว
ลุงคร้าาาาาาาบเบิ๊ดคิดถึงลุงจริงจริงนะ

ทริปหน้า reef watch ที่ชุมพร ลุงพร้อมยังคร้าบ!!!
เราจะเรียนไปพร้อมๆ กันนะคร้าบ
รักลุงคร้าบ

[Super_Srinuanray]

ขอลงมั่งนะครับ

คุณหมอวัชรพลครับ

สำหรับความดีของลุง ท่านทั้งหลายได้เขียนไว้มาก ในเว็บนะครับ
สำหรับผม ได้ถามคำถามกับสมาชิก sos ในวันแรก ที่ไปรอรับลุง
จนกระทั่งสวดอภิธรรมเสร็จ

" ใครเคยเห็นส่วนไม่ดี ของลุงบ้าง เช่น อัตตา ความหยาบคาย การสบถสาบาน ความเห็นแก่ตัว ความไม่สุภาพ คำตอบ คือ ไม่มีครับ ทุกสิ่งที่ลุงทำล้วนสะท้อนถึงความดี ความเมตตา และความงดงาม ในจิตวิญญาน และทุกอย่างที่เป็นลุง พูดได้ว่า ลุงเป็นแบบอย่างของคนร่วมสมัยที่พึงปรารถนา สำหรับมนุษย์และโลกนี้ อย่างแท้จริง ผมจะระลึกถึงลุงตลอดไป"

ขอบคุณครับ
อุดมเลิศ โกยทอง
_____________

[Super_Srinuanray]

ลุงไมโล...เป็นคนที่โอมักยกตัวอย่างให้เพื่อนๆฟังด้ว ยความชื่นชม
หากใครอยากเรียนดำน้ำ แล้วมีข้อแม้ มีแต่โน่นนี่นั่น
โอจะยกตัวอย่างเรื่องลุง
และบอกว่าอย่าคิดว่าตัวเองแก่ถ้าอยากเรียนดำน้ำ...ทุ กอย่างอยู่ที่ใจ

ลุงไมโล.....สุดเท่ห์
ลุงซุปเปอร์พลังเวลาลงไปตัดอวนด้วยกัน
((แล้วห้ามไปขอขยะลุง...เพราะลุงชอบถือให้พวกเรา))

ทุกๆทริปเดี๋ยวนี้ ลุงไปด้วยกันกับพวกเราทุกครั้ง
ชอบมากๆเพราะลุงจะเป็นผู้นำในการพับถุง lift bag

ยิ่งเคยได้คุยกับน้องๆ
เขาบอกว่าลุงไม่ค่อยไปเที่ยวดำน้ำเล่น
เพราะชอบมาดำน้ำเก็บขยะกับ SOS มากกว่า
ที่รู้สึกว่าลุงเต็มที่.....กับงานเพื่อท้องทะเลจริง ๆ

ไม่ว่าจะนานแค่ไหน...
ลุงยังสุดยอดในใจพวกเราเสมอ
ลุงยังเป็นแบบอย่างอันดีงามให้พวกเราเสมอ
และลุงก็จะยังคงเป็นตัวอย่างที่ดี..ที่โอจะชื่นชมให้ คนที่อยากดำน้ำฟังต่อไป

หลับให้สบายค่ะ



-----------------------------------------------
คิดถึงลุง

หนูชอบแกล้งลุงค่ะ..ชอบแซวลุง
เพราะลุงจะเขิลลล

หนูมีรูปคู่กับลุง
ตากล้องคือพี่เบิ๊ด ลุงเขิลสุดๆ แต่ยอมถ่ายแต่โดยดี (แบบเขิลๆ)

หนูเลยจับไต๋ได้ว่าลุงก็มีเขิลๆ เวลาถ่ายรูป
เพราะฉะนั้นเวลาต้องถ่ายรูปหนูเลยชอบเรียกลุงมาถ่ายร ูป
หรือจะต้องคอยถามว่าลุงถ่ายหน่อยจิ (เผื่อฟลุ๊คๆ ลุงก็ยอมบ้างไม่ยอมบ้าง)

ลงไปใต้น้ำเวลารวบรวมขยะเป็นถุงเดียว
หนูชอบลืมไปขอขยะลุงมารวมด้วย
แต่หลังๆ หนูไม่ค่อยไปขอขยะลุงแล้ว
เพราะรู้ว่าลุงชอบถือ
หนูยังคิดเลยว่าลุงเป็นสุภาพบุรุษจริงๆเพราะในน้ำลุง ยังช่วยถือขยะให้พวกเรา
หลังๆ เลยยื่นขยะไปรวมให้ลุงถือด้วย ดูลุงชอบอกชอบใจมาก

หนูคิดว่าจะเป็นผู้นำในการพับถุง lift bag ครั้งหน้า
((แต่ครั้งหน้าหนูไม่ได้ไปที่ชุมพรเดือนมิถุนายน))
เพราะฉะนั้นอย่าลืม เป็นผู้นำในการพับถุงแทนลุงกันนะจ๊ะ

เขียนด้วยความคิดถึงลุงจ๊ะ

[Super_Srinuanray]

ลุงเข้ามาในsosได้ไม่นาน และลุงก็จากไป ........พร้อมกับได้ดวงใจของพวกเราsosทุกคนไปด้วย .......ทุกคน รัก ลุงไมโล และมีลุงไมโล อยู่ในใจ.....ตลอดไป

[Super_Srinuanray]

ขอให้ลุงไปสู่สวรรค์ สำหรับผมลุงเป็นทั้ง ''พ่อและเพื่อน'' ที่ผมเคารพนับถือ สำหรับผมลุงคือตัวอย่างที่ดีทำให้ผมคิดได้ว่า ถ้าผมแก่ตัวไป ผมจะแก่แบบมีคุณภาพเหมือนที่เหมือนลุง......................

ลุงครับผมคิดถึงลุง คงจะไม่ได้ยินเสียงลุงอีกแล้ว ลุงอยู่ในใจผมเสมอ

[Super_Srinuanray]

พี่พจน์/ลุงคะ

ลุงขึ้นไปอยู่บนสวรรค์แล้วใช่ไหมค่ะ สายตาของลุง คงจะมองพวกเราตลอดเวลา
และทุกครั้งที่พวกเราได้มีกิจกรรมทำเพื่อสังคม เพื่อสิ่งแวดล้อม และเพื่อส่วนรวม

ลุงคงจะคอยให้กำลังใจ พวกเรา ช่วยให้พวกเราหลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
รัก สามัคคี ช่วยเหลือ และห่วงใยให้กำลังใจซึ่งกัน ใช่ไหมค่ะ นี่ก็คงเป็นอีกความปรารถนาของลุงเหมือนกัน

วันสุดท้ายที่ได้มองลุงในภาพถ่าย ที่หน้าเมรุ รู้ได้เลยว่าลุงคงจะหมดห่วงแล้ว หน้าตาลุงสดใส
สายตาในภาพก็เป็นประกาย เหมือนว่าบอกว่า หากชาติหน้ามีจริง พวกเราคงได้มาเจอกันอีกนะคะ

ไม่ชอบคำว่าจากันชั่วนิรันดร์เลยค่ะ มันเศร้า มันหดหู่ ถึงแม้นว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก
แต่ความดี ความมีน้ำใจ ความจริงใจของลุง ยังอยู่ในใจของหนูตลอดเวลา

หนูให้สัญญากับลุงได้เลยว่า หนูจะทำงานกับ sos เต็มกำลัง เต็มความสามารถ และจะพยายามมาช่วยงานให้ได้ตลอด
ลุงเป็นกำลังใจให้หนูด้วย หนูจะคอยดูแลพี่สองสายไม่ให้เหนื่อยเกินไป

หลับให้สบาย ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องใดๆ นะคะ และสุดท้ายนี้ รักและเคารพ ... พี่พจน์/ลุง....ตลอดไปคะ
__________________

[Super_Srinuanray]

02 พ.ค. 10 เวลา 0826 ผมไม่คิดว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้ยินเสียง ลุงสุพจน์....ขณะที่ผมกำลังทำงาน อยู่ที่ ร.11 ลุงสุพจน์ ได้โทรมาหาและพูดว่า "นาย..ทำอะไร อยู่ ลุงกำลังเดินทางไปที่บ้าน จ.พะเยา เพราะคนงานที่ พะเยา โทรมาบอกว่า ลูกเห็บตกใส่หลังคาบ้านเสียหายหนัก เลยต้องรีบเดินทางไปดูและฝากดูข่าวสาร ทาง SOS ด้วย ไม่ได้นำ notebook มาด้วย"
ผมตอบว่า "ตอนนี้เข้าเวรอยู่ ที่ ร.11 ลุงไม่ต้องห่วงจะช่วยดูข่าวสารให้ครับ"
ลุงสุพจน์ พูดว่า " เมื่อไร เรื่องประท้วง มันจะจบกัน สักที...นายเลยไม่ได้ไปดำน้ำกับเราเลยช่วงนี้..จุ๋มส บายดีหรือเปล่า"
ผมตอบว่า " จุ๋ม..สบายดีครับ...ขอให้ลุงเดินทางด้วยความปลอดภัยน ะครับ"
...ผมไม่คิดว่าจะเป็นการพูดคุยกันกับลุงสุพจน์..เป็น ครั้งสุดท้าย.....
....เมื่อประมาณ 2 ทุ่ม..ขณะที่ผมและจุ๋มกำลังนั่งทานอาหารเย็นกันอยู่. ..ได้ข่าว จากครูโอ๊ด..ซึ่งเป็นครูสอนดำน้ำ พวกเรา..ว่าลุงสุพจน์ เสียชีวิตแล้ว..รถตกเขาที่ จ.แพร่...เราตกใจมาก..ทำอะไรไม่ถูก..ไม่คิดว่าท่านจะ จากเราไปรวดเร็วอย่างนี้..
และ..เราได้หวดคิดถึงเรื่องเก่าๆ ที่เราได้รู้จักกันซึ่งได้คุยกับจุ๋มว่า.....
.....ท่านเป็นแบบอย่างที่ดีหลายๆอย่างที่เราต้องศึกษ าและนำมาปฏิบัติ...ท่านเรียน OW รุ่นเดียวกันกับเรา(เป็นรุ่นที่อายุมากที่สุด 5 คนรวมกัน 250 ปี)ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เราได้รู้จักกับท่าน.....ท่าน เป็นแบบอย่างที่ดีในระบบความปลอดภัยในการดำน้ำ เนื่องจากท่านเคยเป็นครูการบิน F-FIGHT ซึ่งท่านได้นำกฎนิรภัยการบินมาประยุกต์และมาสอนแนะนำ เป็นประจำเมื่อไปดำน้ำด้วยกัน...ท่านสอนให้เรารู้จัก ประหยัดการใช้จ่ายเปรียบเสมือนพี่ชายหรือญาติผู้ใหญ่ ของเราและสิ่งที่ดีๆอีกมากมายหลายๆสิ่ง..ที่ไม่สามาร ถจะกล่าวไว้ในที่นี้...และที่สำคัญคือ เป็นผู้ที่นำเราเขามารู้จักกับ..SOS..
....นับว่าเราโชดดีมากที่ได้รู้จักกับ..ลุง MILO 15
..นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
.......สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา.....
.....ขออำนาจบุญกุศลที่ลุงสุพจน์ได้ทำมาเป็นภารวะปัจ จัยเป็นนิสัยตามส่งให้เกิดปัญญาญาณในชาติหน้าตลอดชาต ิอย่างยิ่ง จนถึงพระนิพพานเทอญ...นาย&จุ๋ม


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

........ลุง MILO15 ...สุภาพบุรุษ......ชายชาติทหาร....
....." นาย.... เสาร์_อาทิตย์ นี้เราไปดำน้ำ HAR DEEP กันนะ ชวนจุ๋มไปด้วย"
......." นาย...ลงชื่อไปดำน้ำ กับ SOS ..กับ..อาจารย์จ๋อม..อาจารย์น้อย กันนะ..ชวนจุ๋มไปด้วย"
......." นาย...เราไปเรียน RESCUE ด้วยกันนะ "
......" นาย ...ลุงซื้อกรรไกร มาฝาก ๒ อัน ไว้ใช้ตัดอวน เวลาไปดำนำ้กับ SOS"
.............และอีกหลายคำพูดที่ผมและจุ๋ม ยังจำได้ตลอดเวลาและคุยกันว่า...ช่วงเวลาหลังเกษียรข องท่าน คงเป็นเวลาที่ท่านมีความสุขในชีวิตมาก......ท่านใช้ช ีวิตได้คุ้มค่า......ได้ทำอะไรในสิ่งที่อยากทำ...... .ทำประโยชน์เพื่อสังคมและประเทศชาติ...ความมีนำ้ใจกั บทุกๆคน......ความกระตือรือล้นในการช่วยเหลือเพื่อนๆ ในทุกๆสิ่ง...เหล่านี้ยังปรากฏในความทรงจำ..ของผมและ จุ๋ม อยู่ตลอดเวลา...
...........ความประทับใจกับลุงสุพจน์ กับ SOS...เมื่อ พ.ค. 52 พวกเราได้ไปดำนำ้กับ SOS ที่เกาะเต๋า ...DIVE SITE ที่กองหินสามเหลี่ยม กลุ่มเราซึ่งประกอบด้วย ครูพล ซึ่งเป็น dive lead ,ลุงสุพจน์,นาย,จุ๋ม,น้องJ,น้องตุ๊กแกผาและน้องแมลงป อ...ได้รับภารกิจให้ทำการเคลื่อนย้ายลอบจากแนวหิน มาที่บริเวณลานดิน ซึ่งจะทำให้ปลาและสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ใช้เป็นแหล่งอ าหารและที่อยู่ใหม่....ลุงสุพจน์..ได้เตรียมอุปกรณ์ท ุกสิ่งทุกอย่างให้พวกเราและมีความกระตือรือล้นมากในก ารที่จะทำงานนี้ให้สำเร็จ....ซึ่งผมได้เห็นแววตาของท ่านมีความสุขมาก....และพวกเราก็สามารถทำงานนี้ได้สำเ ร็จ....และพวกเราขอมอบคุณความดีนี้แก่ ลุงสุพจน์...ครับ
.........ความเป็นแบบอย่างในความตั้งใจ..ความพยายาม. .ท่านเคยชวนผมไปเรียน RESCUE ท่านบอกว่าการดำนำ้อย่างน้อยเราต้องช่วยตัวเองได้ก่อ น..การไปเรียนทำให้เราได้รู้ถึงวิธีการที่จะสามารถช่ วยตัวเราเองและช่วยผู้อื่นได้ด้วย......การเรียน RESCUE ต้องผ่านการฝึกด้าน CPR จากสภากาชาด ซึ่งท่านก็พยายามที่จะผ่านหลักสูตร CPR ให้ได้.....ซึ่งด้วยสุขภาพของท่านดูอ่อนกว่าวัยทำให้ ผู้ทดสอบเข้ารับการศึกษา...แต่เมื่อดูบัตรประชาชนแล้ วตกใจไม่ให้เข้าเรียน เนื่องจากอายุเกินกว่าที่กำหนดไว้...จนท.บอกว่าห้ามเ กิน 52 ปี ....ท่านบอกว่าอะไรก็ตามที่คนอายุไม่เกิน 52 ปีทำได้ ท่านสามารถทำได้หมด...จนในที่สุดท่านก็สามารถเรียน CPR ได้ และก็สำเร็จการดำนำ้ระดับ RESCUE ได้...ท่านทำให้เราเห็นว่า " ใจหนุ่มในร่างแก่ ดีกว่าใจท้อแท้ในร่างหนุ่ม"
.......ลุงสุพจน์ บอกเราว่า " ความตายสำหรับลุงไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวแล้ว " เพราะว่า " ลุงเป็นนักบิน F-FIGHT การขึ้นบินเหมือนกับตายแล้ว เมื่อลงมาเหมือนกับเกิดใหม่" ลุงเล่าให้ฟังว่า " ลุงผ่านสมรภูมการรบมามาก ทั้งในประเทศและต่างประเทศ เคยเดินเคียงข้างทหารราบมาแล้วในสมรภูมิ เขาค้อ,ภูหินร่องกล้า ในการนำอากาศยานเข้าโจมตีที่หมายข้าศึก ...( คำว่า MILO 15 นี้มาจากตอนที่ท่านเป็นผู้ชี้เป้าให้นักบิน..ซึ่งเป็ นนามเรียกขานของท่านใช้ติดต่อกับนักบิน).....ดังนั้น ความตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัวสำหรับลุง" ...ลุงสุพจน์ บอก น้องJ ว่า " ไอ้ J ถ้าลุงตาย ขอเองอย่างเดียว คือ ให้มายืนข้างศพลุงทุกๆคืนก่อนเผา"...... จากผลงานของท่านแสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญ พร้อมที่จะสละชีวิตเพื่อประเทศชาติและราชบัลลังก์... ....ลุงสุพจน์ ของพวกเรา...เหมาะสมกับความเป็นชายชาติทหารจริงๆ...

.....ลุงสุพจน์ ...ได้มอบสิ่งดีๆ...เป็นตัวอย่างและแบบอย่างที่ดี... ให้แก่พวกเรา....
ขออำนาจบุญกุศลที่ท่านได้ทำมา..จงนำพาท่านไปสู่สุคติ เทอญ...

ด้วยความรักและคิดถึงตลอดไป
นาย&จุ๋ม