|
|
|||||||
 |
|
|
Share | คำสั่งเพิ่มเติม | เรียบเรียงคำตอบ |
|
#1
12-09-2009
|
||||
|
||||
ข้าว... ข้อคิดเตือนใจจาก forwarded mail
ได้รับ forwarded mail จากน้องคนหนึ่ง ซึ่งได้รับมาจากคนอื่นๆ อีกหลายทอด จึง
ไม่ทราบว่าใครเป็นเจ้าของต้นฉบับเรื่องน่าคิดดีๆ เรื่องนี้ อ่านแล้วเห็นว่าน่าคิด น่าอ่าน น่าช่วยกันบอกต่อเป็นเรื่องเตือนใจ ..ขออนุญาตนำมาบอกเล่าไว้ตรงนี้.. และขอขอบคุณเจ้าของเรื่องไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 
|
|
#2
12-09-2009
|
||||
|
||||
|
ทำไมชอบเหลือข้าวไว้???..
ถ้าถามเรา เราคงตอบไม่ได้หรอกนะ เพราะเราไม่ชอบกินข้าวเหลือมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่เรามักจะเห็นเพื่อน ๆ ของเรา กินข้าวเหลืออยู่ประจำทุก ๆ วัน ไม่รู้ว่าไม่รู้สึกเสียดายในอาหารนั้นบ้างหรือ? ที่ต้องถูกเททิ้งไปเฉย ๆ รอวันบูดเน่า... เคยถามเพื่อน ๆ เพื่อนเราบอกว่า "กินข้าวหมดจาน มันดูเหมือนคนตะกละ น่าเกลียด เลยเหลือไว้พอเป็นมารยาท" เฮ้อ!!! ใครเป็นคนบัญญัติมารยาทข้อนี้เนี่ย กินข้าวหมดจานนี่มันดูน่าเกลียดตรงไหนกัน? กลับดูน่ายกย่องซะด้วยซ้ำ ที่คนนั้นเห็นคุณค่าของข้าวที่กินทุกเม็ด (เหลือไว้แค่นี้เพื่ออะไร???? ข้าวแค่คำเดียว ตักใส่ปาก มันยากมากหรือ?)
|
|
#3
12-09-2009
|
||||
|
||||
|
หลาย ๆ คนอาจจะบอกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดา เพราะเห็นกันอยู่บ่อย ๆ เสียดายทำไม ข้าวจานละไม่กี่บาท
ถ้าทั้งประเทศไทยนี้มีแค่คุณคนเดียว คำพูดนี้อาจจะถูกต้อง แต่ประเทศเทศไทยของเรานั้น มีถึง 60 กว่าล้านคน ถ้าลองสมมติให้ทุกคนในประเทศกินข้าวเหลือแค่เพียงมื้อละเม็ด ลองคิดดูสิ ว่ามันจะมากมายแค่ไหน 1 มื้อ = 60 ล้านเม็ดข้าว! 2 มื้อ = 120 ล้านเม็ดข้าว!! 3 มื้อ = 180 ล้านเม็ดข้าว!!!!!!! นี่แค่เพียงวันเดียวเท่านั้น ยังมากถึงขนาดนี้ แต่นี้พวกคุณกินข้าวเหลือกันมากกว่า 1 เม็ด และทำทุก ๆ วัน มันจะมากมายขนาดไหน กับเม็ดข้าวที่ต้องถูกทิ้งไปโดยเปล่าประโยชน์ ชาวนาผู้ยากไร้ ต้องตากแดด ตากลม เสียเหงื่อมากมาย ในระยะเวลาหลาย ๆเดือน เพื่อปลูกข้าวมาให้พวกเรากิน กลับกลายเป็นว่า เมล็ดข้าวจำนวนมากมายเหล่านั้น กลับถูกนำมาเททิ้งอย่างเปล่าประโยชน์ เพราะพฤติกรรมการกินที่แย่ ๆ ของเรา แต่ชาวนากลับไม่มีข้าวกิน ต้องอดมื้อ กินมื้อ ไม่รู้สึกสงสาร ชาวนาบ้างหรือ? พูด ๆ ไป ก็นึกถึงสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ญี่ปุ่นกำลังอยู่ในช่วงสงคราม ถ้าพ่อแม่เห็นลูกกินข้าวเหลือนะ ก็ตีลูกซะเกือบตาย เพราะช่วงนั้นข้าวปลาอาหารมันหายาก เลยต้องประหยัด และเห็นคุณค่าในของทุก ๆ สิ่ง หวังว่าประเทศไทยคงไม่อยากจะเป็นแบบนั้นบ้างนะ... ถ้าเรารู้ตัวว่าตัวเราเป็นคนกินมากน้อยขนาดไหน ก็น่าจะตักข้าวในปริมาณที่เรากินอิ่ม ไม่ใช่ตักแบบไม่คิด เพราะไม่มีใครมากินข้าวเหลือต่อจากเราหรอก ทุกครั้งที่ฉันเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะอิ่ม ในขณะที่ข้าวเหลืออยู่ประมาณ 3-4 คำก็จะหมดจาน ฉันจะท่องไว้ในใจตลอดว่า "ยังมีอีกหลายชีวิตที่ต้องอดอาหารมื้อนี้ อีกนิดเดียว จงฝืนกินให้หมด!!" แล้วฉันก็กินอาหารหมดทุกมื้อ แต่ถ้าครั้งไหนมันเหลือเยอะจริง ๆ ฉันก็จะยกจานข้าวขึ้นหัว พร้อมกับอธิษฐานขอขมาพระแม่โพสพ ก่อนจะเทเศษอาหารทิ้งด้วยความรู้สึกแย่ ๆ (ฉันเป็นแบบนี้จริงๆ)
|
|
#5
12-09-2009
|
||||
|
||||
|
ด้วยความอดอยาก เด็กคนนี้จึงต้องมาหยิบเศษอาหารที่ถูกทิ้งเพื่อประทังชีวิต
ถ้าวันหนึ่ง คุณต้องเป็นแบบเด็กคนนี้ คุณจะรู้เลยว่า ข้าวแต่ละเม็ดนี่มันมีความหมายจริง ๆ (จบข้อเขียนจาก forwarded mail) แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย แม่หอย : 12-09-2009 เมื่อ 03:01
|
|
#6
12-09-2009
|
||||
|
||||
|
อ่านแล้วสะกิดใจดีนะคะ
แม่หอยเป็นลูกชาวนาคนหนึ่ง เห็นคุณค่าความยากลำบากของบรรพบุรุษชาวนามาตั้งแต่เล็กๆ.. เคยช่วยแม่ดำนา เกี่ยวข้าว นวดข้าว ฯลฯ.. ยังจำได้ดีถึงความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า กับราคาขายข้าวเปลือกที่ตกต่ำจิ๊บจ๊อยน้อยนิด ขณะที่ข้าวสารแพงเอา แพงเอา.. ยังดีที่ยังไม่เคยเป็นแบบเด็กในภาพ แต่โลกเรานี้ก็ไม่มีอะไรแน่นอนนะคะ.. ช่วยกันถนอมใช้ทรัพยากรอย่างรู้คุณค่า เพื่อโลกของเรานะคะ
|
|
#9
16-09-2009
|
||||
|
||||
|
เป็นบทความที่ชี้ให้เห็นคุณค่าของ "ข้าว" ที่ดีมากๆค่ะ... ไม่ใช่แต่ข้าวเท่านั้น....สำหรับสายชลแล้วทั้งข้าวและอาหารที่ตักมารับประทานนั้น จะถูกตักรับประทานจนจานเกลี้ยงเกลามาตั้งแต่เล็กจนโตค่ะ เช่นเดียวกับคุณสายน้ำและลุกๆ.....ที่คุณแม่และคุณย่าคอยพร่ำสอนอยู่เสมอว่า "กินอาหารให้หมดจาน....เด็กอินเดียไม่มีจะกินนะ รู้หรือเปล่า" เมื่อเวลาไปทานอาหารแบบบุฟเฟต์ในงานหรือร้านอาหารต่างๆ....โปรดตักอาหารแต่พอทาน ถ้าไม่พอค่อยไปตักมาเติมใหม่ และควรรับประทานให้หมดเกลี้ยง ไม่ใช่ขนตักมาจนล้นจาน แต่เหลือทิ้งไว้บานเบอะ ซึ่งนอกจากจะเป็นภาพที่ไม่น่าดูแล้ว................ยังน่ารังเกียจมากๆค่ะ....
__________________
Saaychol แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สายชล : 16-09-2009 เมื่อ 17:45
|
|
|
|
Linear Mode
