ถุงขยะไม่น่าแขยง ..

[ดอกปีบ]

ถนนหนทางในประเทศญี่ปุ่นนั้นสะอาดปราศจากเศษขยะอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ใช่เพราะว่าญี่ปุ่นมีถังขยะอยู่ทั่วบ้านทั่วเมือง ตรงกันข้าม ถังขยะไม่ใช่สิ่งที่หาได้ง่ายนัก

เมื่อหาถังขยะไม่ได้ เราก็จำเป็นต้องพกพาขยะติดมือติดตัวไปเรื่อยๆหรือไม่ก็ใส่กระเป๋าเอากลับมาทิ้งที่บ้านหมดเรื่องหมดราวกันไป แต่เอากลับมาทิ้งที่บ้านก็ใช่จะสิ้นปัญหา เพราะเราก็ต้องแยกขยะก่อนทิ้ง

วันนี้รถขยะจะมารับเฉพาะพลาสติก อีกสองวันมารับเฉพาะเศษอาหาร อีกวันมารับเฉพาะโลหะ ทิ้งผิดประเภท หรือทิ้งเกินกว่าโค้วตาที่ได้รับก็โดนเตือน โดนปรับกันไป

ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม แต่กิจกรรมในชีวิตประจำวันหลายอย่างของชาวญี่ปุ่นนั้นก็สร้างขยะไม่มากเท่าในบ้านเรา อย่างการยืนแจกใบปลิว แจกทิชชู่ หรือแจกนิตยสารฟรี ตามข้างถนนนั้นมีคนยื่นมือมารับน้อยมาก เพราะรับไปแล้วมันจะกลายเป็นภาระที่ไม่น่าแบกสักเท่าไหร่

บ้านเรามีที่ให้ทิ้งขยะมากมาย แม้ว่าภาชนะที่ตั้งวางไว้นั้นจะเป็นถัง แต่คนจำนวนไม่น้อยก็มองมันเป็นจุด คือไม่ต้องทิ้งในถังก็ได้ วางข้างๆ กันโอเค ทิ้งไม่ลง แต่ตกอยู่แถวนั้นก็ไม่ผิดบาปอะไร หรือวันดีคืนดีที่ถังขยะใบประจำนั้นเกิดถูกโยกย้ายไปที่อื่น ถึงไม่มีถังขยะแม้สักใบ เราก็ยังพร้อมใจกันเอาขยะไปโยนไว้แถวนั้น ตามความเคยชิน ภาพกองขยะนั้นดูไม่งามตา ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ยังทำให้คนเข้าใจผิดไปว่าตรงนี้คือจุดโยนขยะ ไม่ใช่จุดที่ให้เราเอาขยะมัดใส่ถุงอย่างแน่นหนามาวางไว้รอรถขยะมาเก็บ ลองได้คิดเช่นนั้นแล้ว บ้านเราเมืองเราก็ย่อมเต็มไปด้วยกองขยะ

ถุงขยะและกองขยะเป็นเรื่องน่าแขยง แต่ก็มีดีไซเนอร์คนขยันจากดีไซน์เอเจนซี่ที่ชื่อ MAQ ในญี่ปุ่นขอลงมือแก้ไขปัญหาด้านหน้าตาที่ไม่น่ามองของจุดทิ้งขยะตามชุมชนด้วยการออกแบบ

แต่ไหนแต่ไร เราต่างคุ้นชินกับถุงขยะรุ่นสีดำที่อำพรางของไม่น่ามองข้างในและช่วงหลังมานี้ก็มีรุ่นโปร่งใสเพื่อให้ง่ายกับการสอดส่องของไม่ต้องประสงค์ ไม่เคยมีใครบอกว่าห้ามถุงขยะมีลีลาลูกเล่นหรือมีสีสันสดใสเพื่อช่วยหักกลบลบความหม่นหมองของขยะ ดีไซเนอร์จาก MAQ มีไอเดียว่า เราสามารถเปลี่ยน ‘ฉาก’ ของการทิ้งขยะในเช้าวันที่รถขยะจะมารับได้ (ที่ญี่ปุ่นอนุญาตให้เอาถุงขยะออกมาตั้งหน้าบ้านเฉพาะวันที่รถขยะจะมาเก็บเท่านั้น) และสามารถเปลี่ยนกิจกรรมการทิ้งขยะที่ไม่น่าเข้าใกล้ให้กลายเป็นกิจกรรมที่สนุกและสร้างสรรค์ได้ด้วยการออกแบบถุงขยะใหม่ ในโปรเจกต์ที่ชื่อ Garbage Bag Art Work

[ดอกปีบ]

ถุงขยะของเขาเป็นถุงสีขาว ที่มีสีสันและลวดลายแต่พองามเพื่อใช้แยกประเภทของขยะซึ่งรถจะมารับในวันที่ต่างกัน
ถุงสีเขียวเป็นรูปต้นไม้ หมายถึงขยะสด
ลายสีฟ้าเป็นรูปปลาหมายถึงขยะที่เผาไม่ได้
และสีแดงเป็นรูปดอกไม้หมายถึงขยะที่เผาได้
(ส่วนขยะรีไซเคิลนั้นถูกแยกออกไปตั้งแต่แรกแล้ว)
ความแตกต่างของถุงนี้อย่างน้อยๆ มันก็ช่วยเตือนเพื่อนบ้านขี้ลืมได้ว่า วันนี้เราสามารถทิ้งขยะแบบไหนได้

แล้วก็ยังมีถุงขยะรุ่นถัดมาที่เล่นกับลวดลายน่ารักๆ บนถุง อย่างเช่น การเชิญอิลัสเตรเตอร์ชื่อดังอย่าง SHiBA มาออกแบบลายหมาหันหลังให้
ไปจนถึงการเล่นกับหูถุง ล่าสุดมีลายตัวการ์ตูนดังเพื่อใช้สื่อสารกับเด็ก ในโครงการ Eco Kid ที่ทำร่วมกับ SESAME STREET ทุกคนสามารถสนุกกับการวางถุงขยะได้ และกองขยะมันก็ไม่ได้กลายเป็นกองขยะอีกต่อไป จะบอกว่ามันกลายเป็นงานศิลปะ ก็ฟังดูเกินตัวไปนิด แต่ก็น่าจะเป็นอะไรที่คล้ายๆ แบบนั้น

ถุงขยะเหล่านี้ถูกนำไปแสดง (หรือใช้จริงก็ไม่ทราบได้) ตามเทศกาลศิลปะทั่วโลก
รวมไปถึงโปรเจกต์ที่ให้อาสาสมัครนำถุงขยะนี้ไปวางจริงๆ ในมุมต่างๆ ทั่วโลก
แล้วถ่ายรูปมาลงในเว็บไซต์ www.maq.co.jp/gba (มีรูปจากเมืองไทยด้วย)

ถุงขยะขนาด 45 ลิตรนี้มีวางขายจริงในบางร้าน และเปิดให้สั่งซื้อทางเว็บไซต์ สนนราคาใบละ 15 บาท ก็ได้แต่หวังว่าจะมีคนหาซื้อมาใช้กันเยอะๆ เพราะเป้าหมายของโครงการนี้บอกว่า ประเทศญี่ปุ่นจะสวยขึ้นด้วยถุงขยะของพวกเขา

ที่มา: www.lonelytrees.net ขอบคุณคุณก้องกับเรื่องราวดีๆที่กระตุ้นต่อมความรู้สึกเสมอๆ "เรื่องง่ายๆแบบนี้ ทำไมเราถึงนึกไม่ถึง"

[สายชล]

น่ารัก....น่าใช้.....มากๆเลยค่ะน้องปี๊บ....


ใช้ความคิดดีๆ ช่วยให้ของเสียกลายเป็นของน่าดูไปได้นะคะ


เอ....เราจะออกแบบถุงขยะออกขายบ้างดีไหมคะนี่.....

[เบลูก้าน้อย]

อยากใ้ห้เมืองไทยเี่ราหันมาใส่ใจและจัดการกับเรื่องขยะอย่างจริงๆจังๆจังเลยค่ะ .. ไม่ใช่เห่อทำอะไรเป็นพักๆอย่างที่เราๆเคยเห็นที่ผ่านมา

..

บ้านเรา .. ใช้ถุงขยะแบบไหนก็ทิ้งได้เหมือนกัน มันก็เลยไม่มีใครคิดที่จะซื้อถุงขยะมาใช้ให้เป็นเรื่องเป็นราว .. แถมอยากทิ้งตรงไหนก็ทิ้งได้ มันไม่ใช่เรื่องของเรา เพราะสุดท้ายคนกวาดขยะก็ต้องมาจัดการมันไป

ซึ่งมันต่างจากที่ญี่ปุ่นเค้าตรงที่ว่า เค้าจะมีกำหนดมาเลยค่ะว่า ..
๐ ขยะประเภทอะไร ทิ้งได้วันไหน และต้องใช้ถุงอะไรหรือจัดการกับมันยังไงบ้าง ๐

ยกตัวอย่างเช่น ..
ขวดน้ำ -- ก็ต้องแยกแผ่นพลาสติก(ยี่ห้อ)และฝา ไปเป็นขยะประเภทพลาสติก ส่วนตัวขวดก็เป็นขยะแบบpetหรือrecycle ซึ่งต้องสังเกตสัญลักษณ์บนตัวขวดเอาเอง
กล่องอาหารสำเร็จรูป -- ก็ต้องแยกฝากับถาดออกจากกัน .. เพราะฝาเป็นพลาสติกก็ต้องทิ้งถังขยะพลาสติก ส่วนถาดมันเป็นโฟม ก็ต้องทิ้งในถังสำหรับขยะที่เผาไม่ได้
กล่องนม (1ลิตร) -- ก็ต้องล้างให้สะอาดและ ฉีกตรงรอยต่อออกเพื่อแผ่ให้มันเป็นแผ่นใหญ่ๆแผ่นเดียว จากนั้นสะสมให้เยอะๆแล้วมัดรวมกันไปทิ้งทีเดียว
.. เป็นต้น

ถ้าใครฝ่าฝืนกฎ เค้าก็จะไม่เก็บขยะถุงนั้นๆไป ปล่อยทิ้งไว้ให้(เจ้าตัว)อับอาย
บางครั้ง มีแปะป้ายเตือนด้วยนะึคะว่า "คุณทิ้งขยะผิดประเภท กรุณาจัดการให้ถูกต้องด้วย"

(ที่พูดนี่ เพราะเคยมาแล้วค่ะ ถึงแม้จะไม่มีใครรู้ก็ตามว่า ถุงนั้นเป็นของเรา แต่ก็รู้สึกอายมากๆ จนต้องเก็บกลับบ้านมา - -")

..

ถ้าคนไทยหันมาใส่ใจกับขยะที่ตัวเองเป็นสร้างกัน ได้บ้างก็คงจะดี ว่าไหมคะ

[ตุ๊กแกผา]

ปัญหาบ้านเรา แก้ไม่ตก เพราะมีปัญหาทั้งระบบค่ะพี่.......รณรงค์กับชาวบ้านร้านตลาด มีออกทางสื่อด้วย หลายที่ทำกัน.......แต่ลืมจุดสุดท้าย เพราะมีให้เห็นมากมาย ตามชุมชน ถังเหลือง ถังเขียว แต่พอเจ้าหน้าของกทม.(รถเหลือง)มาเก็บ โยนเข้าไปกองด้วยกันหมด.....คนทิ้งคนแยก ก็หมดอารมณ์ ไม่รู้จะแยกทำไม....แยกไปก็ปนอยู่ดี------->>เห็นกับตา ได้ยินกับหู

[เบลูก้าน้อย]

^
^

แต่ก่อนอาจจะเป็นงั้น .. แต่ตอนนี้ย้งว่าเค้าเปลี่ยนไปแล้วนะพี่ติ๋ว

ช่วงหลังๆมานี่ เวลาเดินกลับบ้านแล้วผ่านรถเก็บขยะ (บ้านอยู่สลัม??)
ก็จะมองนะว่าเค้าทำอะไรกัน

เห็นๆเลยอ่ะค่ะว่า เค้าฉีกถุงขยะของเราออก
แล้วเค้าก็แยกขวดน้ำพลาสติก ทิ้งลงถุงดำใบใหญ่ใบนึง
แล้วเค้าก็เอากล่องโฟม ใส่ลงถุงดำอีกใบนึง .. กระป๋องอีกใบนึง ..

เอาจริงๆก็ไม่แน่ใจหรอกนะคะว่า เค้าทำแบบนี้กันทั้งระบบแล้ว หรือมันบังเอิญที่คนเก็บขยะคันนี้ทำกันเอง .. แต่ที่แน่ๆคือ มันน่าเสียดายนะคะ ถ้าหากว่า ทางกทม.เค้าเริ่มทำเรื่องนี้กันจริงจังแล้ว แต่ไม่มีการประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนรู้และร่วมมือกัน

เพราะตัวเองก็เป็นคนนึงที่เคยคิดว่า "แยกไปก็เท่านั้น สุดท้ายเค้าก็เอามันไปรวมกันอยู่ดี"

..

ไว้ว่างๆ จะไปอนุญาตพี่สาวคนนึง เอาไดอารี่ที่พี่เค้าสอนลูกชายวัย 5 ขวบให้รู้จักแยกขยะมาให้ดูค่ะ .. น่ารักมากๆๆๆ

[สายชล]

ว่าจะไม่พูดเรื่องนี้แล้วนา.....แต่ขอหน่อยเถอะนะคะ........................


ที่ประตูด้านหลังของหมู่บ้านครอบครัวสองสาย....ด้านหนึ่งเป็นบ้านพักของอดีตนายตำรวจใหญ่ อีกด้านหนึ่งมีถังขยะใหญ่ยักษ์ของอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งตั้งอยู่ ตัวถังขยะนั้นอยู่ในรั้วของอพาร์ตเมนต์ แต่ประตูถังขยะกลับเจาะรั้วเปิดมาด้านถนนหน้าประตูหลังของหมู่บ้านเรา


เวลารถขยะของกทม. จะเก็บขยะของอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ที ก็ต้องถอยหลังรถขยะเข้ามาจอดขวางประตูบ้านเรา จากนั้นก็เปิดประตูถังขยะโกยเอาขยะออกมากองเต็มพื้นถนน


จากนั้น.....คนเก็บขยะก็เปิดถุงและจัดการแยกขยะในลักษณะเหมือนที่น้องเวลเล่า กลิ่นขยะโชยฉุยพร้อมกับเศษขยะทั้งเปียกทั้งแห้งหล่นเต็มพื้นถนน

วัตถุประสงค์ของการแยกขยะไม่เป็นที่แน่ชัดว่า เป็นการแยกตามประเภทขยะเพื่อจะได้นำไปกำจัดให้ถูกวิธี หรือ แยกเพื่อจะได้นำพวกขวดลาสติกหรือหาของที่ยังมีค่ามีราคาไปขายหรือไปใช้กันแน่

แต่เรารู้เพียงว่า....ถ้าเกิดจำเป็นจะต้องใช้ประตูหลังออกหรือเข้าในขณะที่รถขยะมา เราจะต้องรอให้ท่านคัดแยกขยะจนเสร็จเสียก่อน และพอรถขยะไปแล้ว เราจะได้ทั้งกลิ่นฉุนและเศษขยะเกลื่อนถนนทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า.....


ถ้าวันไหนได้เจอรถขยะ...วันนั้นจึงถือว่าเป็นวันซวย ที่เราจะหาความรื่นรมณ์ไม่ได้ไปทั้งวัน......

[ดอกปีบ]

เข้าใจเลยครับพี่สายชล
ผมเคยไปหมู่บ้านนึง อยู่ใกล้ๆสำนักงานเขต ไม่ต้องเป็นกองขยะหรอกครับ แค่รถขยะก็ส่งกลิ่นรบกวนแล้ว และต้นเหตุของกลิ่นส่วนใหญ่ก็เป็นพวกขยะเปียก เศษอาหารจากบ้านเรือนนี่แหละครับ

แต่ปัญหาที่ว่า พี่สายชลได้เคยลองติดต่อสำนักงานเขตแล้วหรือยังครับพี่ เพราะถ้ามาแยกขยะกันตรงนี้แล้วเป็นการรบกวนชาวบ้าน มันก็น่าจะมีการปรับปรุงนะครับ

[topping]

ที่นี่ (เยอรมัน) ก็แยกขยะแบบสุด ๆ เหมือนกัน
แถมขวดแก้วขวดพลาสติกมีมัดจำหมด คนก็จะไม่ทิ้งเรี่ยราด เก็บไปขายกันหมด

แล้วก็มีถุงขยะแบบพิเศษนี้ (ปกติจะอยู่ตามเสาไฟฟ้า) ด้วยน้า
.... เดาออกไหมเอ่ยว่าเอาไว้ใส่ขยะอะไร อิอิ

[สายชล]

ยังไม่ได้แจ้งค่ะน้องปี๊บ.....ก็บ้านนายตำรวจใหญ่นั่น เดือดร้อนกว่าบ้านพี่อีก ท่านยังทำอะไรไม่ได้เลย หรือว่าไม่เดือดร้อนกับกลิ่นเหม็นนั่นก็ไม่ทราบค่ะ....




อึสุนัขหรือสัตว์อื่นๆ.....ใช่ไหมจ๊ะน้องท๊อป..........