|
#1
|
||||
|
||||
ก็ไม่รู้เหมือนกันเนอะว่าแต่ละคนนี่คิดยังไง แต่สำหรับหวานนี่คิดว่า เป็นไงเป็นกัน มาถึงถิ่นเค้า
แล้วนี่ แต่ที่แน่ๆ ท่าทางลงเรือแต่ละคน ดูเกร็งมากๆ ฮา เพราะเก้าอี้และสะพานไม้ไผ่ผุๆนั่นดูมั่นคงซะเหลือเกิน |
#2
|
||||
|
||||
เมื่อลงจากเรือมาครบกันแล้วด้วยความเงียบกริบของผู้ช่างกล้าอยากจะเป็นอัศวิน เดินมายืน
รวมกันแบบ เก้ๆ กัง จะเอาไงต่อกันดีคะ หันหลังกลับหรือจะเดินหน้าลุยต่อ มองเลยเข้าไปทางด้านหน้าเพิงบ้านพัก ก็ถึงจะเห็นไกด์ท้องถิ่นเดินจูงม้ามาพร้อมส่งเสียงโหวก เหวกโวยวายที่ฟังไม่รู้เรื่องอย่างไม่หยุดยั้ง ..... ที่แน่ๆ ไม่ใช่เสียงแห่งความยินดีแน่ๆ น่าจะเป็น เสียงสั่งการที่ตีความไปได้ว่า เดี๋ยวเอ็งแยกผู้ชายสองคนนั้นไว้เดี่ยวๆนะ แล้วข้าจะพาพวกผู้หญิง ขึ้นไปบนยอดเขาเอง ที่นั่นเตรียมหม้อต้มไว้รอท่าแล้ว.... อึ๋ยยย เผ่ามนุษย์กินคน... คิดไปได้ |
#3
|
||||
|
||||
แล้วความคิดเตลิดเปิดเปิงก็ถูกขจัดออกไป เมื่อพี่น้อย จอมทัพของเราเหมือนจะตั้งสติได้และไม่
เกรงกลัวอันตรายใดๆ เดินนำเข้าไปก่อน |
#4
|
||||
|
||||
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อนะ วันนี้ง่วงนอนแล้วจ้า
|
#5
|
|||
|
|||
รีสอร์ตน่ารักจัง...ช่างดีจิงๆ อัศวินทั้ง 6
__________________
คิดดี ทำดี ชีวีเป็นสุข |
#6
|
||||
|
||||
อ่านแล้วลุ้นระทึุกไปด้วยตลอดเวลาเลย
ดีใจด้วยนะจ๊ะที่รอดกลับมาได้อย่างปลอดภัยทุกคน เป็นประสบการณ์ที่ต้องจดจำไปเลยเน๊าะ ^^' |
#7
|
||||
|
||||
โอ๊ย.. อ่านไปหัวเราะไป น้องแสนหวานนี่เล่าเรื่องได้น่าเอ็นดูเสมอเลย..
..รู้น่า ว่าปลอดภัยกลับมาแล้ว เลยหัวเราะขำได้ ที่จริงพี่แม่หอยตาแหกกว่าใครๆ ในโลก ดังนั้นถ้าเจอสถานการณ์จริงอย่างนี้ สงสัยขำไม่ออก อิอิ.. รออ่านต่อด้วยความระทึกนะจ๊ะ |
#8
|
||||
|
||||
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านกันนะคะ
อ้างอิง:
ตอนม้าถ่ายหวานหันหลังไปมองไม่ได้ อันนี้ต้องถามพี่ติ๋วว่าม้าท้องเสียป่าว เห็นทุกช๊อต ไม่รู้ได้รับชิ้นส่วนกระเด็นไปบ้างป่าว เอิ๊ก ขาขึ้นก็ราวๆ 45 นาทีได้มั้งคะ ไม่ได้ดูเวลาเลย นึกอย่างเดียว เมื่อไหร่จะถึง เมื่อไหร่จะถึง ส่วนขาลงก็สบายหน่อยแต่ก็ลงมาถึงคนสุดท้าย โดนม้าพี่จ๋อมวิ่งแซงทางโค้งบนภูเขา เอ้อทำไปได้ อ้างอิง:
ใครๆ อ่านเรื่องของพี่ติ่งเป็นต้องฮาทุกคน ขนาดฟังมาหลายรอบแล้วก็ยังฮาทุกรอบเลยนะเนี่ย น้องวิ พี่ถ่ายรูปภายในห้องพักมาได้รูปเดียวแต่มันเบลอสุดๆ เลยไม่กล้าเอามาลงอ่ะจ้า แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Sugary : 29-05-2009 เมื่อ 10:03 |
#9
|
||||
|
||||
โฮ้ยยยยย......ขำกลิ้งจะดิ้นตายทุกครั้งที่นึกถึงหน้าน้องติ่งและเบื้องลึกในใจที่เผยออกมาภายหลัง....
ขอบคุณหนูหวานและน้องติ่งอีกครั้งที่ทำให้พี่สองสายได้หัวเราะ....ซึ่งก็หวังว่าจะทำให้อายุยืนยาวขึ้นอีกสักหน่อย จะได้ชวนกันไปห้อม้าผจญภัยแบบนี้ได้อีก.... คุณสายน้ำเตรียมภาพ Taal Lake ให้ด่วนจี๋ อยากเล่าบ้างแล้วล่ะค่ะ....
__________________
Saaychol |
#10
|
||||
|
||||
อ้างอิง:
แต่ที่ชอบสุดๆต้องขากลับ เรื่องมีอยู่ว่า....คุณป้าที่จูงม้าของเรา(ต้องบอกว่าจูงจริงๆ เพราะม้าของพี่สองสาย พี่เบิ๊ด และนายน้ำตาลน๊ะ คนดูแลม้าขึ้นขี่ด้วย แล้วควบไปเลย) เนี่ย แกโวยวายตั้งแต่ขาไปแล้ว ม้ามันคงหงุดหงิดเหมือนเราแหล่ะเน๊อะ ขากลับแกเดินนำหน้าเราแล้วบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ม้าตัวที่เราขี่อยู่ มันก็เลยใช้จมูกดันก้นแกเล่น แกโวยวายใหญ่เลย....แต่เราขำว่ะ ปล่อยมาก๊ากใหญ่ แกก็เลยค้อนเข้าให้ เดินไปอยู่ด้านหลัง สักพักก็ได้ยินแกโวยวายอีก....หันไปดู โอ้!!!!!!! ม้าตัวหลังเราก็แกล้งแกเหมือนกัน โอ้ย!!!! ไม่รู้จะหัวเราะกันอีกกี่รอบเลยเรา...แต่แกก็เข้าใจแก้ปัญหาดีน๊ะ แกหยุดม้าเรา(เราก็งงดิ หยุดทำไมหว่า) ตอนแรกนึกว่าอ๋อ ให้ม้าพี่สายน้ำควบนำไปก่อน.....สักพัก อ้าว! แกให้ทุกตัวแซงไปหมดเลย....เรารั้งท้าย ดูดู๊ดู ดูเธอทำ หันมายิ้มแบบเปิดเผยช่องปากกับเราอีก 5555555 แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ตุ๊กแกผา : 29-05-2009 เมื่อ 15:16 |
|
|