ปฐมบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จากคุสโก ถึง มาชูปิกชู"

[สายชล]

ปฐมบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จากคุสโก ถึง มาชูปิกชู"

[สายชล]

มนุษย์เราล้วนมีดินแดนในฝัน ที่อยากจะดั้นด้นไปให้ถึงสักครั้งหนึ่งในชีวิต....ฉันเองก็เช่นกัน ฉันมีดินแดนในฝันที่อยากจะไปให้ถึง แม้ออกจะโลภมาก เพราะมีมากมายหลายแห่งไปหน่อย แต่หนึ่งในดินแดนนั้น ที่ฉันอยากจะไปในระดับต้นๆ ต้องยกให้ "มาชูปิกชู" เมืองโบราณที่สร้างขึ้นโดยชาวอินคาแห่งเปรู ที่อยู่ไกลแสนไกลคนละฟากฟ้ากับกรุงเทพฯ...


และแล้ววันหนึ่ง...ความฝันที่จะไปให้ถึงมาชูปิกชู ก็เกิดเป็นจริงขึ้นมา คงไม่ต้องบอกหรอกนะคะ ว่าฉันดีใจเพียงใดที่ฝันเกิดเป็นจริง แม้เมื่อถึงวันนั้น อายุของฉันกำลังก้าวย่างเข้าสู่วัยชรา แต่อย่างไรก็ยังดีกว่าที่วันนั้นจะไม่มาถึงเสียเลย....

[สายชล]

ในช่วงกลางปี 2554...ฉันและบัดดี้คู่ชีวิตร่วมกับเพื่อนๆอีก 5 คน คือ น้องก้อย น้องอ้อย น้องติ๋ว น้องหมอฮวง และน้องไพโรจน์ ได้เริ่มต้นวางแผนที่จะไปดำน้ำเที่ยวที่ กาลาปากอส (Galapagos) มรดกแห่งมนุษยชาติ ในเขตประเทศอิเควดอร์ (Ecuador) ทวีปอเมริกาใต้ แต่ไหนๆจะไปทั้งที เราก็คิดจะไปเที่ยว มาชูปิกชู (Machu Picchu) เมืองอินคาโบราณ ซึ่งถือเป็นมรดกโลกที่ขึ้นชื่อลือชาในความมหัศจรรย์ชวนพิศวง แห่งประเทศเปรู ที่อยู่ติดๆกับประเทศอิเควดอร์ด้วย


น้องอ้อย เป็นผู้จัดการเรื่องการเดินทางท่องเที่ยวของพวกเรา ในครั้งนี้อย่างแข็งขัน แต่กว่าทุกอย่างจะลงตัว ก็ล่วงเข้ากลางเดือนมีนาคม ปี 2555 โดยสรุปแผนการเดินทางได้ว่า เรา 5 คน คือ น้องก้อย น้องอ้อย น้องติ๋ว ฉันและบัดดี้ จะใช้เส้นทางบิน จากกรุงเทพฯ ข้ามมหาสมุทรอินเดีย มุ่งไปที่เมืองมาดริด (Madrid) ประเทศสเปญ ก่อนจะต่อเครื่องบิน ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก ไปที่เมือง กิโต (Quito) เมืองหลวงของประเทศอิเควดอร์ เพื่อพักค้างคืน และทิ้งกระเป๋าเสื้อผ้ารวมทั้งอุปกรณ์ดำน้ำ ที่ยังไม่ได้ใช้ไว้ที่กิโต ก่อนที่วันรุ่งขึ้น เราจะบินเข้าเปรู เพื่อมุ่งสู่มาชูปิกชู ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางหลัก ในขณะที่น้องหมอฮวง และน้องไพโรจน์ จะบินไปกรุงอัมสเตอร์ดัม เนเธอร์แลนด์ ก่อนจะบินไปพบเราที่กรุงลิมา (Lima) ประเทศเปรู

เราห้าคน เดินทางออกจากกรุงเทพฯตอนเที่ยงคืนของวันที่ 12 มีนาคม และไปถึงสนามบินมาดริดเมื่อราว 7 โมงเช้า (เวลาท้องถิ่น) รวมใช้เวลาเดินทางกว่า 11 ชั่วโมง แต่เราทั้งห้าคน ก็ยังสดชื่่นดีค่ะ ไม่ได้รู้สึกอ่อนเพลียอะไรนัก ทั้งที่ไม่ค่อยได้นอนเท่าไรเลย...

[สายชล]

สนามบินของมาดริด ใหญ่โตมโหฬารมาก...เราต้องใช้รถไฟใต้ดิน ที่บางครั้งก็โผล่มาบนดิน แล่นจากเทอร์มิเนิลหนึ่งไปยังอีกเทอร์มิเนิลหนึ่ง ซึ่งห่างไกลกันหลายกิโล ซึ่งเราไม่เดือดร้อนใจนัก แต่กลับสนุกสนานครื้นเครงกันมาก...

ลงจากรถไฟ...ก็ต้องเดินหาเคาเตอร์เพื่อเช็คอิน..

กว่าจะหาเคาเตอร์เช็คอินได้ก็เล่นเอาเหนื่อย...แต่ก็ดีใจมาก ที่เราไม่ต้องเสียค่าน้ำหนักกระเป๋าที่เกินไปหลายกิโลกรัม เหตุเพราะทางสายการบินไทย ที่เราใช้บริการบินมาจากกรุงเทพฯ ได้ทำการเช็คกระเป่าเราตรงไปให้ถึงกิโตเลย มิฉะนั้นแล้ว เราคงจะถูกค่าปรับกันคนละหลายพันบาททีเดียว...รักคุณเท่าฟ้าจริงๆค่ะ

[สายชล]

ชอบโคมไฟของสนามบินมาดริดมาก...เก๋ไก๋ดีค่ะ





หลังคาห้องพักผู้โดยสาร เปิดรับแสงจากภายนอก ประหยัดไฟฟ้าไปได้มากเชียวค่ะ...

[สายชล]

เมื่อออกจากมาดริดยามใกล้เที่ยง ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก ไปกรุงกิโต ประเทศอิเคว์ดอร์ ซึ่งเป็นการวิ่งย้อนจากตะวันออกไปตะวันตก เราเจอพระอาทิตย์สว่างจ้าไปตลอดทาง (ซึ่งผิดกับช่วงที่ออกจากกรุงเทพฯ ไปมาดริด ที่มืดไปตลอดทาง) ฉันเพลิดเพลินกับการชมวิวเบื้องล่าง ที่เห็นแต่ทะเล...ทะเล...และ ทะเล


แต่เมื่อเครื่องบินเริ่มบินเข้าเขตทวีปอเมริกาใต้ ท้องฟ้าที่แจ่มใส ทำให้เห็นภูมิประเทศที่เปลี่ยนไป จากทะเลกลายเป็นป่าไม้เขียวขจีที่หนาทึบ และแม่น้ำกว้างใหญ่ที่คดเคี้ยวไปมา ประเทศที่เราเห็นเบื้องล่างคือเวเนซูเอลา และอีกไม่นานก็ถึงโคลัมเบีย


เมื่อเข้าเขตอิเควดอร์ ภูมิประเทศก็เริ่มเปลี่ยนไป ฉันเริ่มเห็นยอดเขาสูงๆต่ำ

มีสายน้ำที่คดเคี้ยวเลี้ยวลดไปตามหุบผา...

บนยอดเขาสูงๆ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาแอนดิส (Andes or Sierra) มีหิมะจับขาวโพลน พอใกล้กรุงกิโต เมืองหลวงของอิเควดอร์ ที่อยู่สูง 2,800 เมตร จากระดับน้ำทะเล ซึ่งนับเมืองหลวงที่สูงเป็นที่สองรองจากกรุงลาปาซ ประเทศโบลิเวีย เราเห็นบ้านเมืองที่ปลูกอยู่หนาแน่น เรียงรายกันอยู่ตามเนินเขาและในหุบผา ไม่ไกลกันนัก เห็นยอดภูเขาไฟ Pichincha ที่มีหิมะปกคลุมดูสวยงามยิ่งนัก

[สายชล]

เครื่องบินเริ่มลดระดับลง ฉันเห็นสนามบินที่อยู่ในหุบเขา ที่ดูเหมือนจะเป็นที่ราบเพียงแห่งเดียวของที่นี่...





เครื่องบินเริ่มวนและปักหัวลง...





ช่างเป็นเมืองบนเขาที่น่าทึ่งมากค่ะ...





บ้านเมืองสร้างอยู่ชิดติดสนามบิน....

[สายชล]

ลุ้นตอนเครื่องบินลงแล้ว...เราต้องลงมาลุ้นว่าไกด์จะมารับเราหรือไม่ เพราะลงมาคอยอยู่หน้าที่พักผู้โดยสารขาออก ที่หนาวจับใจ อยู่นานเกือบครึ่งชั่วโมง ก็ยังไม่มาสักที


พวกคนรับจ้างเข็นของก็จับตามองเราอยู่ไม่วางตา...เอ...มองทำไมนะ...

ฟ้าเริ่มมืดมัว...เรายืนชมสถาปัตยกรรม ที่ตั้งอยู่หน้าสนามบินกิโตจนเบื่อ...

เกือบครึ่งชั่วโมง...ไกด์รูปร่างผอมสูง หน้าเสี้ยม ก็วิ่งกระหืดกระหอบมา แก้ตัวว่า ไปคอยเราผิดที่ พอเราจะยกของขึ้นรถตู้ที่ไกด์นำมาจอด เจ้าคนรับจ้างขนของก็รีบกุลีกุจอมาช่วยยกของขึ้นรถ ทีนี้เราก็ถึงบางอ้อ ต้องจ่ายค่าทิปให้ไป 5 เหรียญ


ไกด์ของเรา..ขับรถไปตามเมืองกิโต ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน สวยงามและสะอาดสะอ้าน เต็มไปด้วยตึกรามที่เก่าแก่และตึกใหม่ๆ ที่พยายามสร้างเลียนแบบของเก่า บนภูมิประเทศสูงๆต่ำๆ มีต้นไม้และสวนสวยปลูกแทรก ด้วยเหตุผลนี้ เมืองกิโต จึงได้เป็นมรดกโลกอย่างไม่ยากเย็นเลย


เมื่อถึงโรงแรมฟ้าก็มืดมิด อุณหภูมิที่ลดต่ำลงเหลือ 10 องศาเซลเซียส ทำให้เราต้องรีบวิ่งลงจากรถเข้าไปในห้องรับรองของโรงแรม Quito Hotel อย่างเร็วรี่...

]

มีปัญหาเรื่องการจองห้องพักอีก..ทำให้เราต้องนั่งคอย อยู่ที่ล๊อบบี้ของโรงแรมอยู่นาน แต่ไม่เป็นไรค่ะ ที่นี่มีดอกไม้สวยๆให้เราชื่นชม และมีอินเตอร์เน็ทให้เราได้ใช้ แต่พอได้ห้องพัก และขึ้นไปทานข้าวเย็น (เมื่อตอนสามทุ่มเศษ) เราก็หมดแรง ทั้งง่วงทั้งเพลีย...

[สายชล]

เช้ามืดวันรุ่งขึ้น...เราต้องรีบตื่น แล้วก็รีบนั่งรถไปสนามบิน พ่อเจ้าประคุณไกด์ของเรา พาเราไปส่งที่ตึกสายการบินท้องถิ่น ทั้งที่เราจะไปเปรู กรรมของเราที่ต้องวิ่งลากกระเป๋าสัมภาระ ไปตึกสายการบินนานาชาติ โชคดีที่อยู่ไม่ไกลกันนัก ฉันเข้าใจว่า เขาคงไม่อยากนำรถเข้าไปส่งเราให้เสียค่าจอดรถ เลยโมเมให้เราเดินไปกันเอง....


เราบินลัดฟ้าจากกิโต สู่เมืองลิมาของเปรู ซึ่งใช้เวลาเพียงชั่วโมงเศษ...

ระหว่างทางเมฆมากมาย ทำให้ยากที่จะถ่ายภาพ...แต่โชคดีเหลือเกินค่ะ ที่ช่วงหนึ่ง ได้เห็นภาพมหาสมุทรแปซิฟิกด้านตะวันออก ที่ติดกับประเทศเปรู อยู่ข้างล่างลิบๆ..

สนามบินกรุงลิมา ประเทศเปรู ซึ่งจัดเป็นศูนย์กลางการบิน ที่สำคัญของทวีปอเมริกาใต้แห่งหนึ่ง แต่ดูไม่ใหญ่โตและวุ่นวายนัก...

สายการบินที่เราใช้ค่ะ...

เราบินไปถึงสนามบินกรุงลิมาอย่างราบรื่นปลอดภัย.... แต่พอลงจากเครื่องได้ ก็ต้องรีบวิ่งจากสนามบินนานาชาติ ไปยังส่วนที่เป็นสนามบินท้องถิ่น เพราะมีเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะถึงเวลาทะยานขึ้นฟ้าของเครื่องบินที่จะพาเราไปยังเมือง คุสโก (Cusco หรือ Cuzco)เมืองมรดกโลก และเมืองหน้าด่าน ที่จะเปิดประตูสู่มาชูปิกชู ให้พวกเราได้เดินทางไปค้นหา...

[Super_Srinuanray]

มาเกาะขอบจอ รอไปดูด้วยคนค่ะ...