โครงการค่ายเยาวชนรักษ์ทะเล ครั้งที่ 2 ..... ณ. จังหวัดตรัง

[เบลูก้าน้อย]

อ่านที่พี่ทุกคนเล่าแล้วนึกภาพตาม ก็อดยิ้มไปด้วยไม่ได้เลยค่ะ
เด็กๆเค้าใสบริสุทธิ์และน่ารักกันเสมอเลยนะคะ

แล้วจะรอชมภาพแบบไม่ต้องจินตนาการเอาเองนะคะพี่สองสาย

[สายชล]

ภาพน่ารักๆอของเด็กๆมากมาย จนคุณสายน้ำใช้เวลาเลือกภาพมาทำรายงานไม่ค่อยจะถูกค่ะ....


รายงานประกอบภาพกำลังจะออกมาแล้ว.....รอชมได้เลยค่ะ....

[ดอกหญ้า]

เมื่อมีไปรษณียบัตรมาวางที่โต๊ะทำงาน...

[ดอกหญ้า]

สำหรับฉันแล้ว...

1 อาทิตย์ที่ผ่านไป...กับอีกหนึ่งค่ายแห่งความประทับใจ...6 วัน... กับความรู้สึกที่เกิดขึ้น...

เมื่อแรกที่พบเธอ... เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังขึ้นมาเรื่อย ๆ พร้อมกับความสับสนวุ่นวายของการจับปูใส่กระดง... จับลิงให้นั่งอยู่กับที่... ทำเอาพี่เลี้ยงมึนไปเกือบครึ่งชั่วโมง...

กว่าที่จะทำให้สถานการณ์สงบลงได้... พี่ราชของพวกน้อง ๆ และพวกเราต้องใช้กำลังภายในงัดเกมขึ้นมาสยบความวุ่นวายเกือบ 10 เกมกว่าจะเรียกสมาธิของน้อง ๆ ของพวกเราได้...

ถ้าจำไม่ผิดจบเกมสุดท้ายคือ เกมให้นึกว่าตัวเองอยากเป็นอะไรในทะเล มีทั้งปลาฉลาม ม้าน้ำ ปลาปักเป้า ปลาการ์ตูน วาฬ ปะการัง นางเงือก ฯลฯ... ส่วนพี่บางคนอยากเป็นผีเสื้อสมุทร…

[ดอกหญ้า]

เช้าวันใหม่...


น้อง ๆ ได้รับความอบอุ่น (อุ่นจริง ๆ ) จากอ้อมกอดของพี่น้อย... โดยที่พี่น้อยและพี่จ๋อม ผู้ใหญ่แสนใจดีมารับถึงประตูทางลงรถไฟเลย... พาไปหม่ำติ่มซำที่ร้านเลตรัง...

มีคำถามที่ชวนน่ารักกับทุกโต๊ะ... มีข้าวไหมค่ะ (ครับ)... พี่ ๆ มองหาให้น้อง ๆ ก็เห็นจะมีก็แต่เข่งที่มีข้าวหน้าตาเหมือนบะจ่าง... ดีนะที่น้องไม่ขอพริกน้ำปลาด้วย...

แต่พี่ ๆ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าน้อง ๆ ของพวกเราจะไม่อิ่มนะคะ... เพราะในที่สุดน้อง ๆ ทุกคนก็ทานทุกอย่างบนโต๊ะ... หมดไปหลายเข่งเลยค่ะ...

ต่อจากนั้นก็เดินทางไปสถานที่แรก “ถ้ำเล” ซึ่งถึงแม้จะไม่ได้เข้าไปพบความงามที่สุดของที่สุด... เพราะน้ำขึ้นสูงมาหลายวันแล้ว... แต่ก็นับว่าโชคดีที่วันนั้นเป็นวันที่เปิดให้พาเรือเข้าเป็นวันแรก... ยังพอจะได้นั่งเรือเข้าไปดูถ้ำภายในได้...

มีพี่ไกด์คนในพื้นที่พาเรือและพาเดินแนะนำห้องต่าง ๆ ภายในถ้ำ.. โดยเฉพาะ “ห้องเจ้าสาว” ที่น้องในกลุ่มไม่พลาดที่จะขอเข้าไปสำรวจ...

สถานที่ต่อไปน้ำตกร้อน... ที่นี่เป็นที่โชว์ความสามารถของน้อง ๆ จากหมู่บ้านเด็กฯ จ.กาญจนบุรี คือ การว่ายน้ำ.. ขอบอกว่าน้อง ๆ ว่ายน้ำกันเก่งทุกคนค่ะ... ไม่ต้องห่วงเรื่องว่ายน้ำ... แต่ห่วงเรื่องว่ายไปไกลจนพี่เลี้ยงตามไม่ทันเนี่ยละคะ... เลยต้องกั้นขอบบริเวณให้น้องได้เล่นกัน...

พอขึ้นจากน้ำ... น้ำฝนก็ตกลงมาให้ความเย็นระหว่างทานอาหารกลางวัน..

สถานที่ต่อไปคือพาน้อง ๆ ไปฝึกการใช้ Mask & Snokel ที่สระมรกต แม้น้อง ๆ จะไม่ถนัดและคล่องตัว... แต่พี่ ๆ ก็มองเห็นถึงความพยายามในการฝึกใช้เพื่อกิจกรรมดำน้ำในวันพรุ่งนี้...

พี่น้อยและพี่เลี้ยง SOS เป็นคุณครูที่ดีและน่ารักมากสำหรับน้อง ๆ ... ให้คำแนะนำวิธีการใช้ตลอด ๆ ค่ะ... น้องที่ทำได้เร็วก็ว่ายฉลุยไปดำดูปลาตัวเล็กตัวน้อยในสระมรกต... คนที่ยังไม่คล่องก็ฝึกกันไปเรื่อย ๆ ไม่รีบไม่ร้อนอะไร... บรรยายกาศจึงเป็นไปด้วยความรักและเอาใจใส่... ดูแล... แนะนำ... และผลักดัน (เชียร์...) ตลอด ๆ...

เมื่อฟ้าใกล้จะมืดแล้ว... เหล่าบรรดาปลาตัวใหญ่... ปลาตัวเล็ก... ต้องเข้าที่พักกันแล้วนะ... อยู่กันมาหนึ่งวันเต็มถึงเวลาแนะนำตัว อย่างเป็นทางการ

เสร็จแล้วก็มารับความรู้เรื่องทะเลคร่าว ๆ จากพี่น้อย ก่อนจะที่จะมีพิธีเปิดค่ายและคุณครูส่งมอบน้อง ๆ ให้พี่เลี้ยง SOS ได้ดูแลภายใต้แสงจันทร์ก่อนส่งน้องเข้านอน... พร้อมความหวังว่าพรุ่งนี้... ท้องฟ้าจะโปร่ง.... และท้องทะเลจะใส...

[ดอกหญ้า]

เช้าวันต่อมา...


หาดทรายทะเล จ. ตรัง...

หน้าที่พักต้อนรับด้วยฝนตกตอนเช้าตรู่... เมฆหมอกสีเทา ๆ ... ลมพัดพา.... พอให้เห็นและให้ความหวังว่าคงจะพัดเอาเมฆฝนไปด้วยนะคะ...


9.00 น. คงเป็นเวลาสำหรับการตัดสินใจเดินหน้าลงเรือล่องทะเลหรือจะเลี้ยวซ้ายแลขวาทำกิจกรรมอื่นใดแทนดี... พี่น้อยและพี่จ๋อม บัญชาการทันใดเมื่อถึงเวลา 9 โมง... ท้องฟ้าเปิด... แสงแดดส่อง... ทะเลรอที่จะต้อนรับแล้วนะคะน้อง ๆ ... ช่วยกันขนสัมภาระ (สัมภารก+เสบียง) ขึ้นเรือ (แฮะ... แฮะ...)

จุดแรกพาน้อง ๆ ไปซ้อมใช้ Mask & Snokel กับน้ำทะเล (เค็ม) คือหน้าหาดเกาะไหงรีสอร์ท น้อง ๆ หลายคนเอ่ยปากเมื่อได้ชิมน้ำทะเลอย่างไม่ตั้งใจจะชิมว่า “เค็มจริง ๆ “

พอคล่องตัวได้พร้อมจะลุยดูของจริง... ก็ต้องอิ่มท้องกันก่อนนะคะ...

ช่วงบ่าย เรือลำใหญ่ก็พาพวกเราไปดำน้ำ... ดูปลา... ดูปะการัง... ฝนฟ้าเริ่มไม่เป็นใจให้เราซะแล้วน้อง ๆ เอย...มืดมาเชียว...

ก่อนลงดำน้ำ... พี่สามารถพร้อมครอบครัวที่มาถึงที่พักตั้งแต่เช้า... แสนใจดีขนปลามาให้พวกเราได้ทำปล่อยกัน 284 ตัว เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่ในหลวง.... อิ่มใจ... หัวใจพองโต... (สุขใจ)... กันทั่วหน้า...

แม้น้ำจะขุ่น (มาก ๆ) แต่ก็ยังพอให้น้อง ๆ ได้มองเห็นปลาเล็ก ปลาน้อย ในทะเล (จริง ๆ ) ตัวเป็น ๆ ไม่ใช่ในอ่างบัว... ในตู้ปลา... หรือในทีวี...

กายสัมผัสน้ำ... ใจสัมผัสธรรมชาติ... เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว.... 1 ชั่วโมงผ่านไป... ความมืดของเมฆฝน... และน้ำทะเลที่ขึ้นเอา ขึ้นเอา...

ความหนาวเย็นเข้ามาเยือนผิวกายน้องและพี่ ๆ ขึ้นกันเถอะน้อง ๆ ... เหมือนต้อนปูใส่กระดงกันอีกแล้ว...

และแล้วถ้ำมรกตที่คาดว่าอาจจะไม่สามารถเข้าไปได้... ก็เข้าไปไม่ได้จริง ๆ.. แม้พี่ ๆ จะผิดหวังกับความงามที่อยากให้น้อง ๆ ได้เห็น

แต่...ท้องทะเลก็ไม่ใจร้ายใจดำจนเกินไป... ขณะนั่งเรือกลับฝั่ง... เหล่าแมงกะพรุน (นับร้อยตัว) นำตัวผ่านขอบเรือแบบประชิดให้น้อง ๆ ได้เห็นกันเต็ม ๆ จากทีละตัว... สองตัว... นับสิบ... หลายสิบตัว... จนเกือบร้อยตัว.... เหมือนมาปลอบใจ...

แม้เจ้าจะไม่เห็นในสิ่งที่พี่อยากให้เห็น... แต่น้อง ๆ ได้ก็เห็นสิ่งที่พี่ไม่คิดว่าจะได้เห็นนะคะ... ธรรมชาติจัดสรร... มิใช่มนุษย์จัดหา...

ขึ้นฝั่งอาบน้ำอาบท่าแปะแป้งสวยงามมานั่งระบายสีเสื้อค่ายฯ กันดีกว่า...

ถึงเวลาแสดงฝีไม้ลายมือ... ของทั้งน้อง ๆ ครูพี่เลี้ยง และเหล่าพี่เลี้ยง SOS และทีมพี่เลี้ยงสนับสนุนกันแล้ว...

งานนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครจะเสร็จใคร... แต่ที่แน่ ๆ มีพี่เลี้ยงบ้างคนกลับมานั่งทำต่อในห้องนอนเพราะทำการบ้าน (ระบายสีเสื้อ) เสร็จไม่ทันส่งค่ะ...

ก่อนส่งน้องนอนคืนนี้... พี่โป้ได้สรุปให้ความรู้... เหตุและผล และสร้างความตระหนัก... ในการที่เยาวชน และพวกเรา (ทุกคน) ควรจะรักษ์ทะเล...

[ดอกหญ้า]

เช้าอีกหนึ่งวัน...

วันนี้แล้วน้อง ๆ ที่น่ารักจะได้ใช้กำลัง (ที่เหลืออยู่) เต็มที่กับการปลูกป่าชายเลนและพาเรือคายัคกันนะคะ.... ความหวังของพี่ ๆ ก็คือแรงของน้อง ๆ เนี่ยละค่ะ (ฮิ ฮิ...)

ระหว่างรอขนเรือคายัคและผูกเชือกประมาณ 1 ชั่วโมงนั้น... พี่เลี้ยงต้องงัดความสามารถทุกกระบวนท่ามาถ่วงเวลาที่รอเรือ... เล่นเกมไปประมาณ 7 -8 เกม, ดูใบไม้ ใบหญ้าจนน้อง ๆ คงรู้จักต้นไม้ทุกต้นในรีสอร์ทเป็นอย่างดี... ลงเรือได้แล้วจ้า...

อุปสรรคแรกก็เริ่มต้นค่ะ.... พี่น้อยตะโกนว่า “เชือกเรือคายัคขาดค่ะ” เอาละซิ... รอผูกเชือกเรือกันประมาณ 15 นาที เรือหางยาวก็พาเรามาปากอ่าว...

ผิดแผนแรกก็มาแล้วค่ะ คือ พี่น้อย+พี่จ๋อมบอกว่า “พี่ ๆ ค่ะ รับน้องลงเรือคายัคพายไปอีกด้านหนึ่งด้วยนะคะ...” เมื่อได้รับคำสั่ง... พี่ ๆ น้อง ๆ ปฎิบัติค่ะ (ครับ) ... แบ่งจัดสรรให้ครบจำนวนคนและเรือ...

“พี่น้อยลงเรือแล้วใครจะไปกับพี่น้อยมั่งค่ะ” ผลปรากฎน้องยกมือ 2 คน... “พี่น้อยขารับน้องไป 2 เลยแล้วกันนะคะ... ตัวเล็ก ๆ เบา ๆ ค่ะ...”

และแล้วเหล่าเรือ (คายัค) ก็พายกันไปเป็นขบวนเข้าสู่ป่าชายเลน... ต้นโกงกางนับพันต้น... ฟ้าเปิด... น้ำใส... พี่พาย... น้องพาย...(มากกว่าพี่)... รอยยิ้ม... เสียงหัวเราะ...(เวลาเรือล่มน้ำตื้น)... กับกำลังแรงที่กำลังจะหมด... (แฮะ แฮะ...)

ไชโยออกเห็นทะเลแล้ว... เสียงดีใจของพี่หรือเสียงน้องกันแน่เนี่ย... รอดแล้ว.... เหนื่อยกันมา 1 ยก... ไปกินข้าวกลางวันกันดีกว่า...

เรือหางยาว 3 ลำพาเหล่าผู้หิวโหยมาถึงที่แต่ยังไม่ถึงฝั่ง... พี่และน้องต้องค่อย ๆ เดินฝ่าคลื่นไปกินข้าวกันบนฝั่ง... ผัดซีอิ้ว... น้ำจีน (น้ำยาใต้)... น่องไก่... ตบท้ายด้วยไอติมคนละแท่ง...

ผิดแผนต่อมาคาดว่าจะได้ลงเรือไปปลูกป่า... น้ำขึ้นค่ะน้ำขึ้นยังไปไม่ได้... พี่จ๋อมและเหล่าจอมยุทธฯ 1 กำลังพลก็พากันโต้คลื่นขึ้นเรือไปนำต้นไม้ของพวกเราไปไว้ที่เหมาะสม ในการปลูก... ส่วนทางนี้กิจกรรมลันล้าต่อไป...

เห็นน้องบางคนนั่งก่อทรายกองเล็ก ๆ กัน... เข้าแผนการของพี่แล้วน้องเอย... น้อง ๆ ค่ะ (ครับ) แต่ละกลุ่มมาก่อกองทรายแข่งกันดีกว่า... มี 3 รางวัลให้นะ... 1. รางวัลคิดสร้างสรร 2. รางวัลความสวยงาม และ 3. รางวัลคิดได้ไง...

และแล้วก็ถึงเวลากองกำลัง 3 กองทัพ... ก่อร่างสร้างเมืองกันแล้ว... งานนี้แล้วแต่จิตนาการของน้อง ๆ กันเลยค่ะ... เพราะพี่ก็มีภาระต้องสร้างสรรอีกกองหนึ่งเหมือกัน... รูปอะไรรอดูกันนะคะ...

“พี่ ๆ ค่ะ (ครับ) รีบมาดูกองทรายของหนูด้วย... ก่อนที่มันจะหายไปกับน้ำทะเลที่กำลังจะขึ้น...” ก็น้อง ๆ เล่นก่อกันซะใกล้ทะเลเนี่ย...

เอาตัดสินก็ตัดสิน... ผลการตัดสิน........... (พี่ ๆ ตามหาดูจากภาพถ่ายเองนะคะ)...

เสร็จแล้ว พี่ติ๋ว, พี่ราชนำทีมให้งานน้อง ๆ และเหล่าพี่เลี้ยงค่ะ... “น้อง ๆ ค่ะหาดที่เราขึ้นมาทานข้าวเนี่ยมันมีสิ่งแปลกปลอมจากธรรมชาติเยอะมาก... เห็นกันไหมค่ะ... เรามาช่วยกันเก็บรวบรวมดูซิว่าเยอะแค่ไหน...”

ขยะนั่นเอง... คนละไม้... คนละมือ... กลุ่มละกอง... กลุ่มละถุง... สะอาดขึ้นมาทันตาเห็นค่ะ... เราช่วยกันเอาไปทิ้งลงถังขยะกันจะดีกว่ามาทิ้งบนหาดทรายนะคะ...

เก็บกวาดหาดทรายกันแล้ว.... ไหน ๆ ก็ ไหน เปียกปอนกันอยากเล่นน้ำทะเลเต็มที่... เอาน้อง ๆ ลุย... ดำผุด... ดำว่าย... โต้คลื่น...

ไม่นานเท่าไร... พี่จ๋อมและทีมงาน ก็กลับมาพร้อมเรือและพาพวกเราไปปลูกป่าชายเลน (ต้นโกงกาง) กันค่ะ ณ บริเวณหาดของราชมงคลฯ

พี่ ๆ สนุกกับการฉีกถุงพลาสติกดำที่ห่อต้นไม้มา... น้อง ๆ ก็สนุกกับการขุดหลุมและนำต้นไม้ลงไปปลูกในหลุม...

แป๊บเดียว.... พื้นที่โล่ง ๆ ก็เต็มไปด้วยต้นโกงกางนับร้อยต้น... พร้อมความหวังว่าเจ้าคงเติบใหญ่ในวันข้างหน้า...

นั่งเรือกลับกันดีกว่า... นั่งไปนั่งมา....

พี่น้อย,พี่จ๋อม... “น้อง ๆ เหนื่อยกันไหม...” “ ไม่ค่ะ (ครับ)...” “งั้นพายเรือกลับกันดีกว่านะ...” จริงหรอ... เสียงใครหว่า...

เอาลุย.... พี่พาย.. น้องพาย...น้องพาย... พี่ไม่พาย... ไม่ใช่ ๆ พี่พายด้วยค่ะ... ไชโย... ถึงฝั่งแล้ว... ลุ้นสุด ๆ...

ขอบคุณพี่น้อยและพี่จ๋อมมาก ๆ นะคะ... เห็นว่าพี่ทั้งสองเหนื่อยและกินแรงพี่ ๆ ไปเยอะสำหรับกิจกรรมของวันนี้... เหนื่อยกาย (พายเรือรับเด็กทั้งขาไปและขากลับ), เหนื่อยใจ (อุปสรรคและปัญหาเฉพาะหน้าในวันนี้)... love love ค่ะ...

หลังทานข้าวเย็นพี่น้อยได้บอกเล่าและสรุปเรื่องราวทะเลไทยให้กับน้อง ๆ พี่ ๆ ได้รับรู้อีกครั้ง..... จากกิจกรรมและท้องทะเลที่พวกเราได้รู้จักมา 3 วัน (เต็ม ๆ).... อะไรที่เคยมีอยู่ในทะเล... อะไรที่กำลังเปลี่ยนไปจากทะเล... และอะไรที่กำลังจะหายไปจากทะลไทย... และสิ่งสุดท้าย... อะไรหรือวิธีไหนที่พวกเราจะช่วยกันรักษ์ทะเล .... (สำหรับตัวเอง... คงทำได้แค่พยายามสร้างจิตใจที่รักษ์ทะเลให้กับทุกคน... เพราะถ้าเรารัก... เราคงไม่คิดทำลาย... )

ความสุขวันนี้จบด้วยการ “การบายศรีสู่ขวัญ” น้อง ๆ จากพี่ผู้เริ่มต้นรักษ์ทะเลค่ายฯ นี้ ...พี่น้อย+พี่จ๋อม...