ขับรถท่องเที่ยวเทียวไป ทั่วแคว้นแดนไกล...หนองคาย...ลาว...เลย...ภาคที่ 3

[สายชล]

บันไดนาคหน้าประตูโบสถ์




หน้าบันด้านหลังอุโบสถ ก็สวยงามไม่แพ้ด้านหน้า




มีรูปปั้นพระพรหมทรงหงส์ สวยงามมากประดับอยู่ ที่หน้าบันด้านหลังของโบสถ์





บันไดขึ้นอุโบสถด้านหลัง มีสิงห์คู่หน้าตาประหลาดประดับอยู่หัวบันได

[สายชล]

ทางเข้าประตูโบสถ์มีพระพุทธรูปปางมารวิชัยประดิษฐานอยู่ พุทธลักษณะงดงาม อิ่มเอิบมาก ด้านขวามีเทียนพรรษาเล่มใหญ่ตั้งอยู่

ภายในพระอุโบสถ เป็นที่ประดิษฐานพระประธาน ซึ่งตามตำแหน่งที่ตั้งนั้น น่าจะเป็นพระพุทชินราชจำลอง แต่พระที่ชาวบ้านให้ความเคารพนับถือ กลับเป็น พระผ้าขาวปากแดง (อยู่ทางด้านขวาของพระพุทธชินราช) ซึ่งเชื่อกันว่าศักดิ์สิทธ์มาก คนไปอธิษฐานขออะไรก็จะได้ดังประสงค์

[สายชล]

วัดมัชฌิมาราม" หรือ "วัดป่ากลาง" เป็นวัดที่อยู่กลางเมืองเชียงคานอีกวัดหนึ่งที่สวยงาม เดินทางไปไหว้พระได้สะดวกสบาย เพราะอยู่ใกล้ๆปากซอยศรีเชียงคาน 10 ซึ่งถือเป็นย่านธุรกิจ แหล่งร้านค้าและร้านอาหาร แวะไปซื้อของหรือทานอาหารเสร็จ ก็แวะเข้าไปไหว้พระได้สะดวกสบายค่ะ

ภาพโบสถ์ที่มองจากหอกลอง ที่คุณสายน้ำคลานกระย่องกระแย่งขึ้นไปถ่ายภาพ ในขณะที่สายชลยืนคอยอยู่ใต้ต้นไม้ หน้ากุฏิพระ





กุฏิไม้พระเก่าค่ำคร่า เข้าใจว่าคงสร้างมาตั้งแต่สมัยเริ้มสร้างวัด






ถนนศรีเชียงคาน ที่สร้างผ่านหน้าโบสถ์...

ขอบคุณข้อมูลจาก...http://www.annaontour.com/province/ley/wadpaklang.php

[สายชล]

วัดศรีพนมมาศ


วัดศรีพนมมาศ หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า "วัดโท่ง" ดูจะเป็นวัดเดียวที่อยู่ลึกเข้าไปจากถนนใหญ่ ไม่เหมือนวัดอื่นๆที่เราไปมาแล้วซึ่งหาง่ายไป่ง่าย เมื่ออ่านประวัติดูจึงทราบว่า เดิมนั้นที่ตั้งวัดเคยเป็นป่าช้ามาก่อน

เมื่อแรกสร้าง ในปี 2497 นั้น พระมหาบุญหนัก สิริปุณโญ ผู้เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ ก็ได้สร้างกำแพงล้อมรอบที่วัดทั้งหมดซึ่งมีอยู่ 75 ไร่ (เป็นที่ป่าช้าเสีย 20 ไร่)

เมื่อเราไปถึงวัดนั้น เป็นช่วงเย็น ภายในบริเวณวัด สงบเงียบไร้ผู้คน ไม้ใหญ่ขึ้นร่มครึ้มทั่วบริเวณ ทำให้เกิดความวิเวกวังเวงดีแท้...






ประตูกำแพงแก้วและประตูโบสถ์ปิดสนิท เราจึงได้แต่ไหว้พระ แล้วก็ด้อมๆมองๆอยู่นอกเขตโบสถ์ แหงนขึ้นไปมองหน้าบันของโบสถ์ เป็นภาพเทพพนมสีทองอร่าม

[สายชล]

กำแพงแก้วของโบสถ์ มีปูนปั้นเป็นรูปเศียรพรหมสี่หน้า..พระโอษฐ์ยิ้มละไม










ผนังกำแพง เป็นภาพยักษ์แบกราวกำแพง ดูท่าจะไม่หนักมากนัก..ยักษ์ตนซ้ายนั้น กล้ามอกใหญ่ หรือจะเป็นยักษ์เพศเมีย ก็ไม่แน่ใจค่ะ

[สายชล]

ใกล้ประตูด้านหน้าของวัด เป็นที่ตั้งของ เจดีย์ศรีพนมมาศ ที่เริ่มสร้างเมื่อปี พ.ศ. 2550 เมื่อเราไปที่วัดเมื่อปลายปี 2554 เจดีย์ก็ยังสร้างไม่สำเร็จ เพราะยังขาดปัจจัย ที่ตั้งงบในการสร้างไว้ประมาณ 9- 10 ล้านบาท

เจดีย์ศรีพนมมาศหากสร้างเสร็จแล้ว จะมี 2 ชั้น ชั้นที่ 1 ใช้เป็นที่อบรมปฏิบัติกรรมฐานได้จัดเป็นที่ประชุมของคณะสงฆ์ ศาสนพิธีต่าง ๆ ที่สำคัญ ชั้นที่ 2 จัดเก็บพระไตรปิฎก รูปเหมือน ครูบาอาจารย์ เช่น หลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น เป็นต้น และอัฐบริขารที่สำคัญ

[สายชล]

วัดภูช้างน้อย


ก่อนพระอาทิตย์ใกล้จะอัสดง เราไปไหว้พระวัดที่ 9 สำหรับวันนี้ หากได้ไปเยี่ยมเยือนเมืองเชียงคาน ถ้าไม่ได้ไปวัดนี้ จะถือว้าไปไม่ถึงเมืองเชียงคานะคะ วัดที่ว่านี้ คือ "วัดภูช้างน้อย" นั่นเอง

วัดภูช้างน้อย ตั้งอยู่ต้นถนนหลวงสาย 201 (เชียงคาน-เลย) เมื่อออกจากเมืองเชียงคาน แล้วล่องใต้เข้ามาบนถนนสายนี้ แล้วมองไปทางด้านขวามือ เราจะเห็นภูเขาลูกเล็กๆ (ที่ชาวบ้านเห็นเป็นรูปลูกช้างหมอบ) บนยอดเขา มีพระพุทธรูปนั่งขนาดใหญ่ประดิษฐานอยู่ เห็นอยู่อย่างนี้ แต่กว่าเราจะหาทางเข้าวัดแห้งนี้ได้ ต้องขับรถวนไปวนมาอยู่สองสามรอบ และเมื่อเลี้ยวเข้าไปแล้ว เรายังต้องขับรถเข้าไปตามทางของวัดอยู่อีกกว่าสิบนาที กว่าจะถึงเชิงภูช้างน้อย

ตอนแรกก็ว่าจะเดินขึ้นบันไดนาค จากเชิงเขาไปยังยอดเขา แต่พอเห็นบันไดกว่าร้อยขั้นที่สูงชันขึ้นไป เราก็เปลี่ยนใจ กลับไปนั่งรถ และขับขึ้นยอดเขาดีกว่า...

ดีใจที่เราคิดถูกแล้วค่ะ เพราะถนนที่จะขึ้นไปยอดดอยนั้น เป็นถนนปูนซีเมนต์อย่างดี แต่ถึงกระนั้น กว่าาเราจะพารถขึ้นไปถึงยอดเขาที่สูงชันได้ ก็ใช้เวลาพอควรทีเดียว ขึ้นไปก็หายเหนื่อย...เพราะภาพพระพุทธรูปที่ประดิษฐานอยู่บนยอดภูนั้น ช่างงดงามเหลือเกิน...