มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

มีการถ่ายภาพเดี่ยว ภาพคู่ และภาพหมู่กันตามธรรมเนียม....เห็นตากล้องและคนช่วยเชียร์ตากล้อง ซึ่งไม่ใช่อื่นไกล สารถีของเราเองแล้ว ก็อดยิ้มไม่ได้ค่ะ

[สายชล]

ตะวันเกือบจะลับขอบฟ้า เมื่อเราเดินทางไปถึงร้านอาหารจีนในตัวเมืองพิน อูล วิน...เราขอบคุณและร่ำลาสารถีและม้าที่พาเราเที่ยวรอบเมืองที่ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง




ขอนั่งพักเหนื่อย ก่อนจะทานช้าวเย็นค่ะ

[สายชล]

ทานข้าวเย็นที่แสนอร่อยเสร็จแล้ว (ขออภัย ลืมถ่ายภาพอาหารเพราะหิวจนตาลาย) ...เราก็ไปเดินเล่นกัน ตั้งใจว่าจะไปให้ถึงร้าน Golden Triangle เพื่อทานครัวซอง เค๊ก และชา...

[สายชล]

แต่ปรากฎว่า เดินผ่านโรงแรมที่เราจะพัก ไปได้ไกลแค่หอนาฬิกา เราก็เดินต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงเดินย้อนกลับมาแถวหน้าโรงแรมที่พัก เพื่อนั่งคอยกระเป๋าเดินทางที่อยู่ในรถบัส และเช็คอินเข้าห้องพักโรงแรม....

ระหว่างนั่งคอย...เราสังเกตเห็นร้านเล็กๆริมถนนเปิดไฟสว่างจ้า มีคนเข้าคิวรอซื้อของอยู่ร่วมสิบคน และยังมีคนทยอยเข้ามาซื้ออยู่เรื่อยๆ ด้วยความสงสัยว่าร้านนี้ขายอะไร เราจึงขอโผล่หน้าเข้าไปดูสักหน่อย ดูแล้วจึงถึงบางอ้อ...ร้านขายหมาก นั่นเอง คนที่นี่ยังนิยมกินหมากกันมาก เรียกว่าเสพติดกันเลยทีเดียวค่ะ

คืนนั้น...กว่าเราจะเช็คอินเข้าพักใน โรงแรมเมย์เมียวได้ ก็กว่าสองทุ่มแล้ว โรงแรมแห่งนี้เป็นโรงแรมที่เพิ่งสร้างเสร็จและเปิดดำเนินการ เมื่อเดือนเมษายนปีนี้เอง สภาพห้องพักของที่นี่จึงดูดี สะอาดสะอ้าน มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน ดูแล้วราวกับห้องพักโรงแรม 4 ดาว ไม่ใช่ 2 ดาว อย่างที่ถูกจัดระดับ เสียดายที่เราไม่ได้ถ่ายภาพไว้ ทั้งนี้เพราะเหนื่อยและเพลีย จนไม่อยากทำอะไร...นอกจากนอน....

[เด็กน้อย]

เกาะขอบจอ รมชมต่อครับ

[สายน้ำ]

ขอบคุณน้องเด็กน้อยแทนพี่สายชลด้วยครับที่คอยติดตามและเข้าบ้านนี้อย่างสม่ำเสมอ ... นึกว่าบรรดาสมาชิกเก่าๆจะไม่มีใครสนใจบ้านหลังนี้เสียแล้ว

[สายชล]

ขอบคุณค่ะน้องเด็กน้อย ที่น่ารักเสมอต้นเสมอปลายค่ะ...