มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

เมื่อคืนฝนคงจะตกหนัก ถนนหนทางเลยเฉอะแฉะ เราเดินจากตลิ่งท่าเรือขึ้นไปบนถนน โคลนก็ติดเต็มรองเท้าจนหนาหนัก เมื่อเราขึ้นรถม้าที่จอดคอยรับเราอยู่บนถนนหน้าท่าเรือ จึงหอบโคลนขึ้นรถม้าไปด้วย

คันที่เรานั่ง มีผู้หญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดีเป็นคนบังคับม้า ดีหน่อยค่ะที่คราวนี้รถม้าให้ผู้โดยสารนั่งได้คันละ 2 คน ม้าเลยไม่ต้องทรมานมากนัก รถม้าที่เมืองนี้เหมือนรถสองแถว คนบังคับรถม้านั่งอยู่บนม้านั่งแคบๆด้านหน้า ส่วนที่นั่งโดยสารที่อยู่ด้านหลังมีหลังคาคลุม ด้านหลังมีบันไดเล็กๆให้ก้าวขึ้นไป มีประตูบานพับแคบๆ ที่ต้องเอียงสะโพกผ่านประตูเข้าไป ม้านั่งในรถม้าหันหน้าชนกัน กว่าคนตัวโตๆอย่างสองสายจะก้าวขึ้นไปนั่งได้ ก็ยักแย่ยักยัน พอจะลงนั่งก็ต้องนั่งคนละด้านของม้านั่งสับหว่างกัน มิฉะนั้นแล้ว เข่าจะชนและเกยกัน...