มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

วัดแมนุ หรือ มหาอ่องเหม่ บอนซาน (Maha Aungmye Bonzan)


รถม้าวิ่งผ่านถนนดินแคบๆ ขรุขระ และเละเทะด้วยโคลนข้น....แต่สองข้างทางมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นร่มรื่นสวยงาม มีบ้านเรื่อนไม้เล็กๆแทรกอยู่เป็นระยะๆ ไม่นานนัก รถม้าก็หยุดให้เราลงที่หน้าประตูทางเข้า ที่มีรูปปูนปั้นสิงห์สองตัวนั่งคู่กันอยู่ เรายังไม่เห็นว่าด้านในเป็นอะไร เพราะมีกำแพงสูงเกาะคร่ำคร่าและต้นไม้ใหญ่บดบังสายตาอยู่

ด้านซ้ายมีประตูซุ้มขนาดใหญ่ หน้าตาเหมือนประตูวัดที่บ้านเรา

โกธง เล่าว่า ที่นี่คือ วัดแมนุ หรือ มหาอ่องเหม่ บอนซาน (Maha Aungmye Bonzan) เป็นวิหารที่สร้างโดย พระนางนันมะดอมูนี หรือ แมนุ พระมหาอัครมเหสีในพระเจ้าบ๊ะจีด่อ เพื่อเป็นที่พำนักของ พระมหาเถระสยาดอว์เนาวง์กัน (Nyaunggan) ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นคนรักเก่าของพระนาง ตอนที่ยังเป็นสาวชาวบ้านอยู่ในหมู่บ้านแถวๆนี้ ก่อนที่จะถูกนำตัวเข้าวังไปอภิเษกสมรสกับพระเจ้าบ๊ะจีด่อ


ตัววิหารแมนุ สร้างด้วยอิฐทรงสูง มีปูนปั้นสลักเสลางดงามเลียนแบบงานไม้ประดับอยู่ทั้งอาคาร จึงมีลักษณะที่แตกต่างไปจากวิหารอื่นๆในยุคเดียวกันที่มักจะสร้างด้วยไม้ ในปี พ.ศ. 2381 ได้เกิดแผ่นดินไหวรุนแรง ในบริเวณกรุงอังวะ ทำให้วิหารได้พังทลายลงมา และได้มีการบูรณะขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ในปี พ.ศ.2416 โดยพระนางซินบิวมาชิน ราชินีของพระเจ้ามินดง และมีศักดิ์เป็นหลานยายของพระนางเมนุ ปัจจุบันได้ใช้เป็นห้องสมุดสำหรับประชาชนทั่วไปมาใช้