สรุปข่าวทะเลและสิ่งแวดล้อม : วันอังคารที่ 12 มีนาคม 2567

[สายน้ำ]

ขอบคุณข่าวจาก กรุงเทพธุรกิจ


'ปะการังฟอกขาว' การสูญเสียสาหร่ายซูแซนเทลลี สู่วิกฤติใต้ท้องทะเล


KEY POINTS

- ปะการังฟอกขาว ปรากฏการณ์ที่เนื้อเยื่อปะการังมีสีซีดหรือจางลง จากการสูญเสีย สาหร่ายซูแซนเทลลี (zooxanthellae) เนื่องจากสภาวะที่ไม่เหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของสาหร่าย

- สาเหตุจาก อุณหภูมิน้ำทะเลสูงเกินไป มีน้ำจืดไหลลงมาทำให้ความเค็มลดลง ตะกอนที่ถูกน้ำจืดไหลพัดพามาจากชายฝั่ง หรือแม้แต่มลพิษที่เกิดจากการใช้ประโยชน์ทางทะเลของมนุษย์

- ที่ผ่านมา น่านน้ำไทย เคยได้รับผลกระทบเมื่อปี 2534 , 2538 , 2541 , 2546 , 2548 และ 2550 ขณะที่ ?แนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟ? ของออสเตรเลีย เกิดการฟอกขาวมาแล้วหลายครั้ง จน UN แนะนำให้เพิ่ม แนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟในรายชื่อแหล่งมรดกโลกที่ตกอยู่ในอันตราย




ปะการังฟอกขาว (Coral bleaching) ปรากฏการณ์ที่เนื้อเยื่อของปะการังมีสีซีดหรือจางลงจากการสูญเสียสาหร่ายซูแซนเทลลี (Zooxanthellae) ซึ่งเกิดจากสภาวะที่ไม่เหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของสาหร่าย เช่น อุณหภูมิน้ำทะเลสูงเกินไป

ที่ผ่านมา น่านน้ำไทย เคยได้รับผลกระทบเมื่อปี 2534 , 2538 , 2541 , 2546 , 2548 และ 2550 โดยปี พ.ศ.2534 และ 2538 แนวปะการังทางฝั่งทะเลอันดามันได้รับความเสียหายมาก ปะการังตายประมาณ 10-20% ส่วนในปี 2541 ก่อให้เกิดความเสียหายมากทางฝั่งอ่าวไทย

ขณะเดียวกัน "แนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟ" เป็นแนวปะการังที่ยาวที่สุดในโลก มีความยาวกว่า 2,000 กิโลเมตร อยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ของประเทศออสเตรเลีย ซึ่งเกิดการฟอกขาวมาแล้วหลายครั้ง จน UN แนะนำให้เพิ่ม แนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟในรายชื่อแหล่งมรดกโลกที่ตกอยู่ในอันตราย


ปะการังฟอกขาว คืออะไร

ปะการังฟอกขาว (coral bleaching) จากข้อมูล ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา อธิบายว่า เป็นปรากฏการณ์ที่เนื้อเยื่อปะการังมีสีซีดหรือจางลงจากการสูญเสียสาหร่ายซูแซนเทลลี (zooxanthellae) เกิดจากสภาวะที่ไม่เหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของสาหร่าย เช่น อุณหภูมิน้ำทะเลสูงเกินไป มีน้ำจืดไหลลงมาทำให้ความเค็มลดลง ตะกอนที่ถูกน้ำจืดไหลพัดพามาจากชายฝั่ง หรือแม้แต่มลพิษที่เกิดจากการใช้ประโยชน์ทางทะเลของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นการปล่อยน้ำเสีย การใช้ครีมกันแดด การทิ้งขยะตามแนวชายหาดก็ล้วนมีผลให้สาหร่ายซูแซนเทลลีออกมาจากเนื้อเยื่อของปะการังเพื่อความอยู่รอด


สาหร่ายซูแซนเทลลี กับปะการัง

ปะการังสีซีดจางลงจากการ สูญเสียสาหร่ายซูแซนเทลลี (Zooxanthellae) ซึ่งเกิดจากสภาวะที่ไม่เหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของสาหร่าย เช่น อุณหภูมิน้ำทะเลสูงเกินไป วงจรชีวิตของสาหร่ายซูแซนเทลลีกับปะการัง เป็นภาวะพึ่งพาอาศัยกัน (Mutualism)

หากแยกกันอยู่จะไม่สามารถดำรงชีวิตต่อไปได้ โดยปกติเนื้อเยื่อของปะการังไม่ได้มีสีสันสวยงาม เป็นเพียงเนื้อเยื่อใสๆ เท่านั้น ส่วนที่เห็นเป็นสีสันจากปะการังไม่ว่าจะเป็นสีแดง สีส้ม สีเขียว หรือสีน้ำตาลนั้นมาจากสาหร่ายซูแซนเทลลีทั้งสิ้น

- สาหร่ายช่วยให้เนื้อเยื่อของปะการังมีสีสันสวยงาม

- สาหร่ายช่วยสังเคราะห์แสงให้ธาติอาหารแก่ปะการัง เพื่อใช้ในการดำรงชีวิต และการเจริญเติบโต

- ปะการังจะเป็นที่อยู่อาศัย และให้สาหร่ายนำของเสีย เช่น คาร์บอนไดออกไซด์ ไนเตรต ฟอสเฟต มาใช้ในการสร้างสารอาหาร


สาเหตุ

- อุณหภูมิน้ำทะเลสูงเกินไป

- ความเค็มของน้ำทะเลลดลง

- ตะกอนสิ่งปฏิกูลจากชายฝั่งถูกน้ำทะเลชะล้างลงสู่ทะเล

- มลพิษที่เกิดจากการใช้ประโยชน์ทางทะเลของมนุษย์ เช่น การปล่อยน้ำเสีย การ

- ใช้ครีมกันแดด และการทิ้งขยะตามแนวชายหาด


ผลกระทบ

- ปริมาณสัตว์น้ำลดลงเนื่องจากขาดแหล่งอนุบาล

- ปะการังฟอกขาวทำให้แนวปะการังเสื่อมโทรม ส่งผลให้กระทบต่อสมดุลในระบบนิเวศแนวปะการัง

- ปะการังเกิดความเสื่อมโทรม ส่งผลกระทบต่อภาคการท่องเที่ยว


ปะการังฟอกขาวครั้งใหญ่ 'เกรตแบร์ริเออร์รีฟ'

"แนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟ" เป็นแนวปะการังที่ยาวที่สุดในโลก มีความยาวกว่า 2,000 กิโลเมตร อยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศออสเตรเลีย ถือเป็นแนวปะการังที่มีสิ่งมีชีวิตมากมายอาศัยอยู่กันอย่างหนาแน่น มีทั้งปะการังกว่า 350 ชนิด รวมถึงปลา และสิ่งมีชีวิตอีกมากมายกว่า 1,500 ชนิด นับว่าเป็นสวรรค์ของนักดำน้ำ

ที่ผ่านมา แนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟ เผชิญกับการฟอกขาวครั้งแล้วครั้งเล่า โดยครั้งแรกเกิดขึ้นในปี 2541 และอีกครั้งในปี 2545, 2559, 2560 และ 2563 ตามลำดับ

ย้อนกลับไปใน "ปี 2559" แอนดรูว์ แบร์ด นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยเจมส์ คุก ซึ่งอยู่ในทีมที่สำรวจปะการัง "เกรตแบร์ริเออร์รีฟ" ทางตอนเหนือของออสเตรเลีย พบน้ำทะเลอุ่นรอบๆ เกรตแบร์ริเออร์รีฟ ทำให้แนวปะการังที่ทอดยาว 700 กิโลเมตร ตายไปแล้วถึง 2 ใน 3 จากแนวปะการังที่นี่มีพื้นที่ 348,000 ตารางกิโลเมตร

ปะการังฟอกขาว เกิดขึ้นเมื่ออุณหภูมิน้ำอุ่นเกินไป ทำให้มันสูญเสียสาหร่ายที่อาศัยอยู่ จึงกลายเป็นหินปูนแล้วเปลี่ยนเป็นสีขาว หากฟอกขาวเพียงเล็กน้อยจะสามารถฟื้นตัวได้ถ้าอุณหภูมิลดลง ซึ่งปรากฏการณ์เช่นนี้พบได้หลายส่วนทางตอนใต้ของเกรตแบร์ริเออร์รีฟ ที่ปะการังตายน้อยลงมาก

แม้ปะการังฟอกขาวจะเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ แต่นักวิทยาศาสตร์กังวลว่า การที่อุณหภูมิน้ำทะเลสูงขึ้นจากภาวะโลกร้อน จะยิ่งทำให้เกิดความเสียหายรุนแรง ระบบนิเวศวิทยาใต้ทะเลไม่อาจฟื้นตัวได้

การค้นพบปะการังฟอกขาวทางตอนเหนือของเกรตแบร์ริเออร์รีฟ ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อการท่องเที่ยวชมปะการัง รายงานของดีลอยแต เอคเซส อิโคโนมิคส์ เมื่อปี 2556 ระบุว่า มรดกโลกแห่งนี้ดึงดูดเม็ดเงินราว 5,200 ล้านดอลลาร์ออสเตรเลีย (138,000 ล้านบาท) ต่อปี


เกิดการฟอกขาวอีกครั้ง เสียหายวงกว้าง

ในปีนี้เอง เกิดการฟอกขาวอีกครั้ง และเกิดความเสียหายในวงกว้าง องค์กรด้านการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศของออสเตรเลีย (Climate Council) ระบุว่า ปรากฏการณ์ปะการังฟอกขาว กำลังเกิดขึ้นรุนแรงทั่วเกรตแบร์ริเออร์รีฟ โดยเกิดความเสียหายที่ทอดยาวเป็นระยะทางกว่า 1,100 กิโลเมตร

ขณะที่ งานวิจัยจาก Australian Academy of Science เผยว่า เกรตแบร์ริเออร์รีฟ เกือบ 99% เสี่ยงสูญหายภายในปี 2568 เนื่องจากวิกฤติสภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนแปลง จนทำให้อุณหภูมิของน้ำทะเลสูงขึ้น สาเหตุจากอากาศร้อนจัดของออสเตรเลีย ทำให้อุณหภูมิของน้ำทะเลสูงกว่าค่าเฉลี่ยประมาณ 2-4 องศาเซลเซียส


แนวปะการังเกรตแบริเออร์รีฟ เสี่ยงอันตราย

ขณะที่ เมื่อปี 2565 ที่ผ่านมา คณะกรรมการแห่งสหประชาชาติ (ยูเอ็น) แนะนำให้เพิ่ม แนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟในรายชื่อแหล่งมรดกโลกที่ตกอยู่ในอันตราย โดยให้เหตุผลว่า ระบบนิเวศของแนวปะการังขนาดใหญ่ที่สุดในโลกได้รับผลกระทบอย่างมากจากการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ และมหาสมุทรที่ร้อนขึ้น

สำนักข่าวรอยเตอร์ส รายงานว่า การฟอกขาวที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งกำลังคุกคามแนวปะการัง "ความสามารถของแนวปะการังในการฟื้นตัวจากผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ อยู่ในความเสี่ยงอย่างมาก" กลุ่มนักวิทยาศาสตร์จากองค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเนสโก) ระบุในรายงาน

อย่างไรก็ตาม ทางรัฐบาลของออสเตรเลีย ได้พยายามดำเนินการมานานหลายปี เพื่อไม่ให้เกรตแบร์ริเออร์รีฟอยู่ในสถานะเสี่ยงอันตราย เพราะอาจส่งผลให้แนวปะการังสูญเสียการเป็นแหล่งมรดกโลก และลดการดึงดูดนักท่องเที่ยวบางส่วน


ปรากฏการณ์ ปะการังฟอกขาว น่านน้ำไทย

สำหรับ "น่านน้ำไทย" ข้อมูลจากกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง ระบุว่า น่านน้ำไทยเคยได้รับผลกระทบเช่นนี้เมื่อปี 2534 , 2538 , 2541 , 2546 , 2548 และ 2550 โดยปี พ.ศ.2534 และ 2538 แนวปะการังทางฝั่งทะเลอันดามันได้รับความเสียหายมาก พบว่า ปะการังตายประมาณ 10-20% ส่วนในปี 2541 ก่อให้เกิดความเสียหายมากทางฝั่งอ่าวไทย แต่ปีต่อๆ มาเกิดทางฝั่งอันดามันแต่ไม่พบความเสียหายมากนัก เพราะปะการังสามารถฟื้นตัวกลับคืนสู่สภาพปกติได้เนื่องจากลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งมาเร็วในตอนต้นฤดูช่วยบรรเทาทำให้อุณหภูมิน้ำทะเลลดลงได้

สำหรับในปี 2553 นับเป็นปีที่แนวปะการังเสียหายมากที่สุดเป็นประวัติการณ์ อุณหภูมิน้ำทะเลจากปกติ 29 องศาเซลเซียส ได้เริ่มสูงขึ้นเป็น 30 องศาเซลเซียสตั้งแต่ปลายเดือนมีนาคม พ.ศ.2553 สามสัปดาห์ต่อมาปะการังได้เริ่มฟอกขาวแผ่พื้นที่เป็นวงกว้างคลุมทะเลทั้งฝั่งอันดามัน และอ่าวไทย

จากการสำรวจโดยหลายหน่วยงาน พบว่า ในแต่ละพื้นที่มีปะการังฟอกขาวมากน้อยต่างกันไป ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับว่าบริเวณนั้นมีปะการังชนิดใดเป็นพวกที่ขึ้นครอบคลุมพื้นที่มาก (dominant group) หากพวกที่ขึ้นคลุมพื้นที่มากเป็นพวกที่ไวต่อการฟอกขาว พื้นที่นั้นก็จะได้รับผลกระทบมาก เช่น แนวปะการังที่มีปะการังเขากวาง (Acropora spp.) ขึ้นเป็นดงกว้างใหญ่ พื้นที่นั้นก็จะได้รับผลกระทบมาก

นอกจากนี้ ยังขึ้นอยู่กับว่าชายฝั่งที่แนวปะการังขึ้นอยู่นั้นได้รับอิทธิพลจากคลื่นลมมากน้อยเพียงไรด้วย ด้านที่รับแรงจากคลื่นลมจะเป็นด้านที่อุณหภูมิไม่สูงอยู่ตลอดเวลา (เช่น ด้านตะวันตกของเกาะต่างๆ ทางฝั่งทะเลอันดามัน) ปะการังจึงฟอกขาวน้อยกว่าด้านอื่น เมื่อประมาณโดยภาพรวมทั่วประเทศแล้ว พบว่า ปะการังแต่ละแห่งฟอกขาวมากถึง 30-95% ปะการังทุกชนิดฟอกขาวเกือบทั้งหมด ยกเว้นเพียง 3-4 ชนิดเท่านั้นที่ยังคงต้านอยู่ได้ เช่น ปะการังสีน้ำเงิน (Heliopora coerulea) ปะการังลายดอกไม้ (Pavona decussata) และปะการังดาวใหญ่ (Diploastrea heliopora)


สถานการณ์ "ปะการังไทย" ปี 2564

สำหรับในปี 2564 ไม่ปรากฏแนวโน้มการเกิดปะการังฟอกขาวในน่านน้ำไทย หรือหากเกิดขึ้นจะอยู่ในระดับที่ไม่รุนแรง มีลักษณะคล้ายกับปี 2563 นั่นคือ ฝั่งอ่าวไทย ปะการังเริ่มมีสีจางลง และฟอกขาวในบางพื้นที่ช่วงปลายเดือนพฤษภาคม โดยเฉพาะพื้นที่ ที่แนวปะการังโผล่พื้นน้ำในช่วงน้ำลง ได้แก่ หาดเจ้าหลาว จังหวัดจันทบุรี (สำรวจเฉพาะปะการังที่โผล่พ้นน้ำ) เกาะมันใน หาดพลา จังหวัดระยอง แหลมแสมสาร หาดค่ายเจษฎาราชเจ้า จังหวัดชลบุรี

ซึ่งส่งผลให้ปะการังส่วนที่โผล่พ้นน้ำดังกล่าวตายลงไปบางส่วน แต่ปะการังที่อยู่ใต้น้ำตลอดเวลาฟอกขาวเพียงเล็กน้อย ในขณะที่แนวปะการังฝั่งอันดามันได้รับผลกระทบจากปะการังฟอกขาวน้อยมาก ไม่มีรายงานสถานีที่พบปะการังฟอกขาว พบเพียงปะการังมีสีจางลงเล็กน้อยในบางพื้นที่


(ต่อ)

[สายน้ำ]

ขอบคุณข่าวจาก กรุงเทพธุรกิจ


'ปะการังฟอกขาว' การสูญเสียสาหร่ายซูแซนเทลลี สู่วิกฤติใต้ท้องทะเล ............. ต่อ


ปะการังที่เกิดการฟอกขาว กลับคืนสู่ปกติได้หรือไม่

สำหรับปะการังฟอกขาว สามารถกลับคืนสู่สภาพปกติได้ หากสาหร่ายซูแซนเทลลีเหล่านั้นกลับเข้าสู่ตัวปะการังอีกครั้ง ซึ่งเกิดขึ้นได้เมื่อปัจจัยแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไปกลับคืนสู่ภาวะปกติ ปะการังจะสามารถดำรงชีวิตโดยปราศจากสาหร่ายซูแซนเทลลีได้ประมาณ 2-3 สัปดาห์

หากมีเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเป็นวงกว้าง และระยะเวลายาวอย่างต่อเนื่อง จะทำให้การฟื้นตัวของปะการังโดยธรรมชาติมีโอกาสเป็นไปได้ต่ำ หรือไม่มีเลย และถ้าสาหร่ายซูแซนเทลลีไม่กลับเข้าสู่ปะการังในช่วงเวลาดังกล่าวปะการังเหล่านั้นก็จะตายในที่สุด


เราจะช่วยดูแลปะการังได้อย่างไร

เราสามารถที่จะช่วยกันดูแลรักษา และอนุรักษ์แนวปะการังได้ เริ่มจากการลดการสร้างมลภาวะที่สามารถทำได้ดังต่อไปนี้

- ลดการใช้รถโดยไม่จำเป็น

- ลดการเผาสิ่งปฏิกูล

- หลีกเลี่ยงการกระทำที่จะเป็นการทำลายแนวปะการัง ด้วยการทำระบบบำบัดน้ำเสีย

- ระมัดระวังการใช้ปุ๋ยในการเกษตร เพราะเมื่อถูกชะล้างลงสู่ทะเลจะส่งผลกระทบต่อสาหร่ายในแนวปะการัง

- ไม่ทิ้งขยะตามชายฝั่งทะเล


มาตรการรับมือ

สำหรับมาตรการรับมือ ข้อมูลจาก กรมการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และสิ่งแวดล้อม ได้ทำการประเมินผลกระทบจากปรากฏการณ์ฟอกขาวที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต รวมถึงผลกระทบในด้านต่างๆ เพื่อเป็นข้อมูลในการลดความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นทั้งระยะสั้น และระยะยาว

- สำรวจสถานการณ์ปะการังฟอกขาว และจัดทำมาตรการสำหรับป้องกันผลกระทบจากกิจกรรมของมนุษย์ที่เข้าไปใช้ประโยชน์ในแนวปะการัง

- ประกาศใช้กฎหมายในแหล่งท่องเที่ยวเพื่อระงับผลกระทบจากมนุษย์

- ติดตั้งเครื่องวัดอุณหภูมิน้ำทะเลในแนวปะการัง

- ฟื้นฟูแนวปะการังในบางพื้นที่


อ้างอิง : สถาบันการพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน (สพท.) , กรมการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและสิ่งแวดล้อม , ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา , กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง


https://www.bangkokbiznews.com/environment/1117126

[สายน้ำ]

ขอบคุณข่าวจาก สำนักข่าวไทย


"เต่ามะเฟือง" วางไข่ที่หาดไม้ขาว จ. ภูเก็ต เพาะฟักใน 55-60 วัน

ภูเก็ต 11 มี.ค. ? แม่เต่ามะเฟืองวางไข่บริเวณหาดไม้ขาว จังหวัดภูเก็ต คาดเพาะฟักระหว่างวันที่ 6-11 พฤษภาคม 2567 เจ้าหน้าที่กั้นคอกและเฝ้าระวัง 24 ชั่วโมง



นายวัชระ ส่งสีอ่อน หัวหน้าอุทยานแห่งชาติสิรินาถกล่าวว่า เมื่อเวลา 06.50 น. ได้รับแจ้งจากชาวบ้านในพื้นที่บ้านไม้ขาว ว่า พบร่องรอยการขึ้นวางไข่ของเต่าทะเล บริเวณหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติที่ สน.2 (ท่าฉัตรไชย) จุดชมเครื่องบิน ขึ้น-ลง (หาดไม้ขาว) จึงประสานไปยังหัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการอุทยานแห่งชาติทางทะเลที่ 2 จังหวัดภูเก็ต เพื่อตรวจสอบร่องรอยการขึ้นวางไข่ของเต่าทะเลดังกล่าว

ต่อมาในเวลา 07.20 น. จึงนำเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติสิรินาถไปร่วมกับเจ้าหน้าที่ศูนย์ปฏิบัติการอุทยานแห่งชาติทางทะเลที่ 2 จังหวัดภูเก็ตเข้าตรวจสอบพบเป็นร่องรอยของเต่ามะเฟือง พบว่า ขนาดความกว้างอก 110 เซนติเมตรความกว้างพายทั้งหมด 190 เซนติเมตร ความลึกหลุมไข่ 60 เซนติเมตร ความกว้างหลุมไข่ 45 เซนติเมตรขนาดของไข่ประมาณ 5.45 เซนติเมตร ระยะทางจากชายน้ำถึงหลุมไข่ 24.60 เมตร

จากการประเมินพบว่า ตำแหน่งหลุมไข่อยู่พ้นแนวน้ำขึ้นสูงสุดจึงไม่มีการขุดนับจำนวนหรือเคลื่อนย้าย แต่ได้กั้นคอกบริเวณจุดที่แม่เต่ามะเฟืองขึ้นวางไข่ พร้อมดูแลรักษาจนกว่าลูกเต่าจะฟักตัวออกจากไข่และปล่อยกลับคืนสู่ธรรมชาติ

สำหรับไข่เต่ามะเฟืองจะใช้เวลาเพาะฟักประมาณ 55-60 วันจึงจะฟักระหว่างวันที่ 6-11 พฤษภาคม 2567 โดยอุทยานแห่งชาติสิรินาถจัดเจ้าหน้าที่ดูแลการฟักตัวของเต่ามะเฟืองตลอด 24 ชั่วโมง


https://tna.mcot.net/environment-1333019

[สายน้ำ]

ขอบคุณข่าวจาก SpringNews


กรีนแลนด์สูญเสียแนวธารน้ำแข็งเพราะโลกร้อน และกำลังยกขึ้นมาจากมหาสมุทร


SHORT CUT

- โลกของเรากำลังมีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างครั้งใหญ่ในวงกว้าง เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

- แผ่นดินกรีนแลนด์ลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับแผ่นดินเกิดใหม่ในทะเลกรีนแลนด์ เนื่องจากธารน้ำแข็งละลายเป็นจำนวนมาก

- โลกร้อน อุณหภูมิสูงขึ้น ทำให้เกาะเพิ่มขึ้นและได้ถูกเพิ่มในแผนที่กรีนแลนด์อย่างเป็นทางการ




ภาวะโลกร้อนได้คืบคลานเข้าสู่พื้นที่ของกรีนแลนด์แล้ว โดยเกาะกรีนแลนด์กำลังลอยตัวขึ้นจากมหาสมุทรเนื่องจากธารน้ำแข็งละลายเป็นจำนวนมาก

โลกร้อนกำลังให้กรีนแลนด์สูญเสียธารน้ำแข็งไปในปริมาณมาก จนทำให้กรีนแลนด์ยกระดับพื้นที่ลอยขึ้นจากมหาสมุทร

กรีนแลนด์เป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีพื้นที่เป็นน้ำแข็งและมีทะเลล้อมรอบเกาะ ดังนั้นชายฝั่งจะมีอุณหภูมิต่ำอยู่ตลอดเวลา และด้วยสภาพที่ตั้งจึงทำให้ภูมิอากาศของกรีนแลนด์เป็นภูมิอากาศหนาวเย็นแบบอาร์คติก ตอนนี้กรีนแลนด์กำลังเจอกับปัญหาธารน้ำแข็งละลายเป็นจำนวนมากและรวดเร็ว เนื่องจากโลกร้อนขึ้น
จากการที่ธารน้ำแข็งที่ละลายเป็นจำนวนมาก ทำให้แผ่นดินกรีนแลนด์ลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับแผ่นดินเกิดใหม่ในทะเลกรีนแลนด์ รวมถึงเกาะเล็ก เกาะเล็กน้อย เช่น Uunartoq Qeqertaq แผ่นดินใหม่ยาว 13 กิโลเมตรนอกชายฝั่งตะวันออกของกรีนแลนด์ ซึ่งปรากฏขึ้นเนื่องจากโลกร้อน อุณหภูมิสูงขึ้น ทำให้เกาะแห่งนี้ถูกเพิ่มในแผนที่อย่างเป็นทางการเมื่อปี เพิ่มลงในแผนที่ของกรีนแลนด์ในปี ค.ศ.2005

นักธรณีวิทยามหาวิทยาลัยเทคนิคแห่งเดนมาร์ก (DTU) อธิบายว่า พื้นที่ของกรีนแลนด์กำลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก การยกระดับที่ดินที่เราสังเกตเห็นในกรีนแลนด์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาไม่สามารถอธิบายได้จากพัฒนาการตามธรรมชาติหลังยุคน้ำแข็ง

พื้นที่กรีนแลนด์ค่อยๆ เพิ่มขึ้นนับตั้งแต่ยุคน้ำแข็งสุดท้ายเมื่อ 12,000 ปีที่แล้ว โดยมีชั้นน้ำแข็งที่แข็งตัวของน้ำจะค่อยๆ ไหลลงสู่ทะเล แต่จากข้อมูลที่บันทึกจากสถานี GPS 58 แห่งทั่วประเทศ (GNET) เผยให้เห็นว่าการละลายครั้งนี้เร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

นักธรณีวิทยาของ DTU Danjal Longfors Berg พบว่าในช่วงประมาณทศวรรษที่ผ่านมา ฐานหินของเกาะกรีนแลนด์ได้สูงขึ้นถึง 20 เซนติเมตร ซึ่งเป็นอัตราประมาณ 2 เมตร ต่อศตวรรษ และด้วยข้อมูลจาก GNET ทำให้สามารถแยกส่วนของการยกระดับที่ดินที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกในปัจจุบันได้อย่างแม่นยำ

แม้ว่าธารน้ำแข็งรอบๆ เกาะกรีนแลนด์จะมีสัดส่วนเพียง 4 เปอร์เซ็นต์ของน้ำแข็งปกคลุมเกาะ แต่ธารน้ำแข็งเหล่านี้มีส่วนทำให้เกิดการสูญเสียน้ำแข็งเกือบ 15 เปอร์เซ็นต์ ปรากฎว่าการลดลงอย่างมากนี้ยังมีส่วนสำคัญต่อการยกตัวของมวลดินอีกด้วย

การสูญเสียมวลจากธารน้ำแข็งชั้นนอก ทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นในบางพื้นที่มากกว่าการสูญเสียแผ่นน้ำแข็งหลักของกรีนแลนด์ เนื่องจากกระบวนการที่เรียกว่าการฟื้นตัวแบบยืดหยุ่น นี่คือจุดที่ดินที่ถูกบีบอัดก่อนหน้านี้ ซึ่งขณะนี้ได้รับการปลดปล่อยจากน้ำหนักโดยรอบ จะคลายตัวเป็นรูปทรงที่ขยายออกอย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น เหมือนหมอนที่ถูกบีบออกเพื่อให้รับน้ำหนักมากขึ้น

ธารน้ำแข็ง Kangerlussuaq ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะกรีนแลนด์ มีการยกระดับที่ใหญ่ที่สุดเท่ากับ 8 มิลลิเมตรต่อปี แม้ว่าการศึกษาในอดีตจะอธิบายถึงกระบวนการนี้เนื่องจากการสูญเสียแผ่นน้ำแข็งหลัก แต่น้ำแข็งบริเวณรอบนอกยังไม่ได้รับการแยกตัวประกอบอย่างเต็มที่จนถึงขณะนี้ การมีความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับการยกตัวจะช่วยให้นักวิจัยสามารถประมาณการเพิ่มขึ้นของน้ำทะเลได้แม่นยำยิ่งขึ้น

"สิ่งเหล่านี้เป็นการยกระดับที่ดินอย่างมีนัยสำคัญซึ่งบ่งชี้ว่าการเปลี่ยนแปลงในท้องถิ่นในกรีนแลนด์กำลังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ซึ่งส่งผลกระทบต่อชีวิตในกรีนแลนด์ ปรากฏการณ์ประหลาดนี้ทำให้โลกของเรามีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างครั้งใหญ่ในวงกว้างอย่างน่าอัศจรรย์จากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ตัวอย่างก่อนหน้านี้ ได้แก่ การหดตัวของชั้นบรรยากาศทั้งหมดจนเท่ากับการเคลื่อนตัวของแกนโลก" ผู้เชี่ยวชาญ กล่าว


ที่มา : Science Alert


https://www.springnews.co.th/keep-th...-change/848525